ลอยไปในสายลม
หัวใจหวั่นไหวในยามสายลมหนาว
พัดผ่านเอาเรื่องราวที่แสนปวดร้าวเดินทางไปไกลแสนไกล
ทิ้งไว้เพียงความสุขสมที่ขมขื่นอยู่ข้างหลัง
บอกทีซิ เจ้าสายลม เจ้าจักพัดพามันไป ณ ที่แห่งใด
คราวที่เจ็บช้ำน้ำตาร่วงรินได้ยินเสียงนั้นหรือไม่
เสียงแห่งความโหยหา ความอาทร ความห่วงใย พานพัดมาไกลแสน
รวมกับความเหน็บหนาวที่ทำใจให้ด้านชาต่อความรักมากมาย
แต่มันก็มิเคยพัดพาความรักไปให้ไกลจากใจได้เลย
โอ้ หัวใจเอ๋ย ไยเจ้ามิเคยเชื่อฟังคำพูดที่มันหลุดออกมา
คำพูดที่บอกไป แต่หัวใจดันไม่เคยรับฟัง ดื้อดึงทำตามอำเภอใจ
เมื่อไหร่หนอที่เจ้าจะทนรับความเป็นจริงที่ปากของเจ้าเอื้อนเอ่ยได้
เจ้าคงไม่รอให้ถึงฤดูหนาวอีกค
1447
6
0
หน้าส่วนตัว
