แอ็ปเปิ้ล
ฝนโปรยสายพลิ้วไหวอยู่ในค่ำคืน
ฤดูกาลที่โลกตื่นจากการหลับไหล
สายลมกรรโชกแรงราวกับใครกระชากความคิดถึงไปจากใจ
ความทรงจำก่อตัวอย่างอ่อนไหว
จุดเริ่มต้น และจุดสุดท้าย ต่างหมุนเคลื่อนไปตามกาลเวลา
บทสนทนาระหว่างฉันกับเสียงหัวใจ
เริ่มจากวันที่ไม่มีใคร..จนท่วงทำนองความผูกพันเดินทางเข้ามาอย่างช้า-ช้า
ดั่งเมล็ดพันธุ์ความรัก...กลบตัวใต้ผืนดิน...
เพียงได้รับหนึ่งหยดน้ำความห่วงหา
ก็พร้อมจะงอก กิ่ง ก้าน ใบ ขึ้นมา แย้มรับแสงตะวัน
ด้านหนึ่งของหัวใจฉันแม้จะรู้สึกเหว่ว้า
แต่บางเรื่องราวนั้นงดงามล้ำค่า เพราะเธอสร้างขึ้นมาไว้ในใจฉัน
หน้าบันทึกจะไม่ว่างเปล่า...แม้เธอและฉันไม่ได้อยู่ข้างกัน
สัญญาว่า
1869
23
0
หน้าส่วนตัว
