คนไร้เงาเคยเหงาบ้างไหมนี่ เพราะเห็นมีเพื่อนชี้ที่มากหลาย คอยติดตามมาเป็นกำลังจาย ในบทกลอนที่ลงไว้ในไทยเมล์ เริ่มฉายแววใสแจ่วอีกแล้วครับ ต้องยอมรับกับสาวในวัยใส ที่แต่งกลอนเที่ยวสอนผู้คนไป ฝากเอาไว้ในกายใจทุกคน ที่เคยกล่าวถึงไร้เงาไม่ไร้จิต คงไม่ผิดเมื่อคิดถึงเหตุผล คนไร้เงาคงเคยเหงาในกมล มีวิธีทำให้พ้นได้อย่างไร ช่วยบอกกล่าวให้เราได้รู้บ้าง พอเป็นทางช่วยให้รุ้งคลายเหงา ที่ผ่านมากินยาไม่บรรเทา หวังว่าเพื่อนคนไร้เงาคงเข้าใจ