กวีปกรณ์
ฤดูร้อน...กายร้อนใจก็ร้อน
เฝ้าอาวรณ์เรื่องคราวหลังหวังแก้ไข
คนรักจากพรากรักหักดวงใจ
น้ำตาไหลไห้สะอื้นทุกคืนวัน
ฤดูฝน...ฉ่ำเย็นเร้นความเหงา
ใจดวงเศร้าไขว่คว้าหาความฝัน
หวังมีใครเคียงข้างกันและกัน
รอเวลาหยาดฟ้านั้นกลั้นระทม
ฤดูหนาว ...ใจร้าวหนาวในจิต
หวังแนบชิดใครสักคนในคืนขม
ตะวันลับจากฟ้าใจท้าลม
สักวันหนึ่งคงสมชมชื่นใจ
ต่างฤดู...ฤดูต่าง เพียงฟ้าฝน
แต่ความเหงายังเวียนวนไม่ไปไหน
ต่างจากคนอื่นอื่นมีใครใคร
ใยหัวใจไม่เปลี่ยนไปตามฤดู
ฤดูร้อน...ก็ให้ร้อนร้อนในรัก
ฤดูฝน...ก็ให้พักยามเคียงคู่
ฤดูหนาว... ก็กอดก่ายถ่ายอนู
อุ่นไอรักซึ่งมีอยู่สู่กายกัน
872
7
0
หน้าส่วนตัว
