เวลาวารีที่เปลี่ยนผัน คืนและวันที่ผันไปไม่คืนหลัง จากคู่หนึ่งถึงตอนนี้เพียงลำพัง สิ้นความหวังตั้งแต่ก่อนตอนคู่กัน นี่คงเป็นความเหงาแสนเปลี่ยวเปล่า นี่คงเป็นความเศร้าเขาโศกศัลย์ นี่คงเป็นน้ำตาแห่งจาบัลย์ ที่เปลี่ยนผันอันรักแท้ที่แปรไป หลายถ้อยคำพร่ำบ่นปนความช้ำ สุดระกำช้ำทรวงทั้งห่วงหา ยากอดกลั้นวันโศกนี้มีน้ำตา คร่ำครวญหารักรารางที่ห่างไป ทั้งอ้อนวออธิษฐานบนบานกล่าว ให้รักร้าวหวนคืนหวังในครั้งใหม่ แต่จนแล้วที่แคล้วคลาดจากกันไป กลั