White roses
เมื่อไหร่ฟ้า..บรรเจิด..เปิดทางให้
สองหัวใจ..ได้เคียงอยู่..เป็นคู่ขวัญ
แหงนมองฟ้า..คราใด..ชะงักงัน
ทั้งเมฆหมอก..มาขวางกั้น..จนมืดมน
ใจที่เจ็บ..ยังคงเจ็บ..ยังเหน็บหนาว
ต่อเรื่องราว..อันโหดร้าย..จนใจหม่น
ทุกคืนวัน..ทรหด..จำอดทน
ช้ำเสียจน..หม่นหมอง..นองน้ำตา
แสนหวั่นไหว..จำใจฝืน..ยืนอีกครั้ง
สิ่งมุ่งหวัง..คล้ายลางเลือน..ไปต่อหน้า
จึงพ่ายแพ้..ต่อชีวิต..จิตโรยรา
กาลเวลา..มิอาจลบ..ประสบการณ์
อยากมีใคร..สักคนหนึ่ง..ซึ่งเห็นค่า
เช็ดน้ำตา..แห่งฝันร้าย..ประหัดประหาร
เข้าใจกัน..ดูแลกัน..นานแสนนาน
คอยสมาน..แผลหัวใจ..ให้เลือนลาง
ได้แต่รอ..อยู่อย่างนั้น..ฝันและเพ้อ
เมื่อไหร
2036
16
0
หน้าส่วนตัว
