ฤๅ...รักคือความโศก ปกคลุมโลกทั้งใบอย่างไร้เสียง แตกกิ่งก้านเดียวดายอยู่รายเรียง และมีเพียงรูปเงาความเปล่าดาย โหยหา เรี่ยวแรงปรารถนาอ่อนล้า-หน่าย จมจ่อมจินตนาการบนลานทราย ซึมทราบระเหิดหายในสายกาล บ่มร่ำ เจ็บจองจำย้ำจด-ยิ่งรสหวาน ยิ่งกลับย้อนขมปร่าเพลาจาร นานนับนานซอนทรวงเป็นบ่วงร้อย ฤๅ...รักคือความเศร้า ครอบงำเจ้าแล้วอย่างแผ่วค่อย ทุกขณะใจเต้นใครเร้นรอย ใครรอคอยใครอยู่ไม่รู้แล้ว
1166
7
0
หน้าส่วนตัว
