นกตะวัน
ผมเดินลงมาที่ระเบียงกาแฟข้างล่าง นั่งจิบกาแฟร้อนที่โต๊ะตัวเดิมใต้ร่มเงาของต้นมะขามเทศใหญ่ ติดกับแม่น้ำแควใหญ่ที่มีน้ำไหลไปช้าๆ กลิ่นกาแฟยังคงอวบอวลเคล้ากับกลิ่นป่าเหมือนเช่นเมื่อวานนี้ จนไม่อยากให้การประชุมในวันนี้เริ่มขึ้นเร็วพลัน ต้นไม้สองฝั่งแม่น้ำดูเขียวสดใสอมเหลืองไปหมด เมื่อแสงแดดยามเช้าส่องได้ทั่วถึงย้อนลำน้ำเข้ามา ผมส่องกล้องมองดูนกต่างๆไม่ค่อยชัดนักเพราะย้อนแสง จึงก้มลงไปมองที่ตลิ่ง แลเห็นแพไม้ไผ่ลอยอยู่ใกล้ๆ
แพไม้ไผ่ใหญ่ยาวราวกับเรือ
ช่างเหลือเชื่อชาวกาญจน์เชี่ยวชาญหลาย
ก่อสร้างแพแลเด่นเห็นเรียงราย
ล้วนมากมายริมแม่น้ำคร่าคร่ำลอย
ยามจอดนิ่งตลิ่งใดใช้เชือกรั้ง
ผูกไว