ลมไม่มีทิศม้วนตัวลงมา หอบกระโปรงสาวออฟฟิซม้วนตัวขึ้น เห็นกางเกงในรำไร แดดไม่มีสีแยงตาเข้ามา กลบพร่าให้ภาพเลือนราง ลืมตาแต่ว่าไม่เห็นอะไร นกปีกเดียวบินข้ามขอบฟ้า ตามหาปลาซาร์ดีนในซอสมะเขือเทศ มาซมซบข้างผักกาดกระป๋องตรานกพิราปเพื่อนเก่า แล้วเราก็สนานในโลกเสมือน บนสายสัมพันธ์เปราะบาง และเอาแต่ใจยิ่งนัก เพราะเรามีเพียงปีกเดียวในสายลมไฟฟ้าแม่เหล็ก จึงบินวนในอัตตาโทรนิคอยู่อย่างนี้ - -
1191
1
0
หน้าส่วนตัว
