บินเดี่ยวหมื่นลี้
๏ ยังหยาดหยดรดรินมิสิ้นสาย
จากสุดปลายเวิ้งฟ้าสุดตาเหลียว
พร่างพรมช่อไสวแต้มใบเรียว
โลมไล้เกี่ยวสร้อยสายเข้าหมายมาลย์
แม้บางดอกร่วงหล่นลงบนพื้น
ยังโปรยชื้นฉ่ำสายมิกรายผ่าน
ต่างภู่ผึ้งคราหมดสิ้นรสตาล
มิย้อนกาลผ่านกรายมาชายตา
ปล่อยกลีบบางซบดินรานกลิ่นสี
เพียงธุลีซากงามอันทรามค่า
มีเพียงสายฝนอาบลงทาบทา
หน่วงเวลากร่อนยุ่ยเป็นขุยดิน
หวังสร้อยสายเย็นฉ่ำของน้ำฝน
โลมดวงมนชื่นฉ่ำดั่งลำสินธุ์
ชะล้างเถ้าขื่นขมที่ถมจินต์
จนหมดสิ้นรอยกรรมที่จำแลง
**สายวสันต์บรรเลงบทเพลงกล่อม
โอนหยาดเย็นอาบย้อมประนอมแหล่ง
ผ่านแล้วเล่าเพลาร้อนให้ผ่อนแรง
จนทุกแห่งทรวงขื่นค่อนชื่นบาน**
ฝากทุกถ้อยบร
1595
4
0
หน้าส่วนตัว
