แม่กับพ่อก่อเกิดกำเนิดลูก เป็นผู้ปลูกต้นชีวิตลิขิตให้ เฝ้าถนอมกล่อมเกลี้ยงเลี้ยงด้วยใจ จากเยาว์วัยก้าวสู่เป็นผู้คน แต่พ่อแม่มิอาจขีดชีวิตลูก หรือพันผูกอยู่ในกรอบขอบเหตุผล คงต้องปล่อยไปตามความเป็นตน เดินอยู่บนพรหมลิขิตชีวิตมา ชีวิตจึงดำเนินไปตามใครหนอ? ที่สานต่อผู้ก่อเกิดกำเนิดข้า หรือเป็นไปตามคำกล่าวคือเจ้า ฟ้า โชคชะตาข้าจึงเป็นเช่นอย่างนี้ เหนื่อยและท้อทรมานมานานแล้ว ไร้วี่แววความสุขทุกข์กดขี่ จนอยากปิดเปลือกตาฝันพอกันที โธ่ฟ้านี้ไร้เมตตาข้าเหลือเกิน