ฤกษ์ ชัยพฤกษ์
เกิดเป็นชายต้องอายด้วยคำหญิง
วางมาดนิ่งกลบเกลื่อนเตือนใจสอน
เธอกล่าวคำน่าทึ่งกึ่งเว้าวอน
ปนออดอ้อนท้าทายให้ชายคิด
อ้างว่ามองพฤติกรรมมานานช้า
คงประหม่างันงกวิตกจริต
เปิดโอกาศโปร่งใสให้ใกล้ชิด
ยังไม่ติดตามผลคนใจเบา
ในภาวะสับสนปนประหม่า
ใจหาญกล้าเขียนกลอนออดอ้อนเขา
พอจริงจังยั้งตรองมองตัวเรา
กลับกลายเป็นเรื่องเศร้าประหวั่นเกรง
หากมองเห็นภายในหัวใจฉัน
ที่นึกพรั่นเพราะเจอเธอคนเก่ง
คนละชั้นปัญญาควายอายตัวเอง
มีหลายคนเขาเล็งเข้าจับจอง
เป็นครั้งแรกหาญคิดจะมีรัก
ต้องทุกข์หนักกลัวเขามีเจ้าของ
ทั้งฐานะตระกูลคงเป็นรอง
ได้แต่มองกรอกตาแทบบ้าตาย
มีแต่ตัวกับหัวใจใครจะสน
ถึงรักล้