ไร้ใจ
เธอบันจงพิมพ์...ถ่อยร้อยคำหวาน
เธอหว่านล้อมให้หลงไหล
ด้วยอักษร....ถ่อยคำรัก
เธอถักทอพิมพ์...อักษรส่งให้กัน
ด้วยใจคิดแค่เล่นเล่น
แต่คนรับกับหลงเพ้อ
หลงละเมอ....ว่าเธอรักจริง
แค่อักษรหนังสือ
ฉันนี้ก้อหลงละเมอ
หลงรักเธอจนแทบบ้า
ด้วยอักษรถ่อยคำหวาน
ที่หว่านให้กัน....ชังสุขสันต์
หลงละเมอคิดว่ามีใจ
ด้วยใจหญิงที่อ่อนไหว
เจอคำอ้อนออนที่แสนหวาน
ก้อรักหลงเพ้อถึงเธอเลยไป
ก้อแค่ตัวหนังสือ
ใยใจจึงรักเธอมากเพียงนี้
ไม่เคยเจอเจอะ
ไม่เคยเห็นแม้หน้า
แต่หลงละเมอหลงบ้ารักเธอ
แปลกจริงใจเจ้ากรรม
กะแค่อักษรหนังสือที่เขาพิมพ์
ก้อหลงเชื่อเขา.....ได้ง่ายดาย
หยุด....ได้ไหม
ไม่รักก
700
3
0
หน้าส่วนตัว
