ตฤณ
ทุกความปวดร้าวที่ได้รับอยู่เสมอ
ฉันจะทำเผลอเรอทิ้งขว้างวางเอาไว้
ไม่ยอมให้เธอรับรู้กับทุกอณูที่แสนปวดใจ
สิ้นสุดกับความผูกพันที่เคยรักษามันเอาไว้เสมอมา
เมื่อเธอไม่ยอมเข้าถึงความรู้สึกของใครใคร
ฉันก็หมดแรงจะสู้ต่อไป เยียวยาด้วยความไม่เข้าใจ
. . . ก็ ย า ก ที่ จ ะ รั ก ษ า
จากนี้แม้เธอจะไม่หันหลังเหลียวมองย้อนกลับมา
ก็จะไม่มีถ้อยคำต่อว่าสวนทางกับความเย็นชาในชีวิตจริง
ทุกครั้งที่พยายามทำทุกอย่างให้เธอหันมา
เพื่อเวลาสบสายตาแล้วเธออาจจะเห็นค่าในทุกสิ่ง
เพราะทุกขณะที่มีชีวิตอยู่ในโลกของความเป็นจริง
ฉันเหมือนถูกทอดทิ้ง . . .
. . . ขณะที่มีเธอเป็นเหมือนทุกสิ่งแต่เหมือนไม
หน้าส่วนตัว
2045
1
0
