แค่มีใครสักคนบนโลก รู้ความโศกความเศร้าความเหงา มาแบ่งปันสุขทุกข์คลุกเคล้า ได้บรรเทาเบาบางลางเลือน มีไหมสักคนบนพิภพ ได้ประสบพบกันฉันท์เพื่อน จะมีไหมใครคอยเฝ้าเตือน เป็นเสมือนมิตรแท้แน่นอน หรืออาศัยท่องจำคำมิตร แค่ยึดติดผูกพันกันก่อน คงแค่คำไม่จริงวิงวอน เพียงออดอ้อนเอ่ยพร่ำร่ำไป จะมีไหมเป็นเสมือนเพื่อนแท้ มิผันแปรมั่นคงสงสัย มิตรภาพหาด้วยหัวใจ หรือมีได้เพียงฝันนั่นเอง