นึกถึงวันเก่าก่อนแม่สอนว่า ใคร่ครวญก่อนลูกจ๋าจึงปราศรัย หากปากพล่อยไม่เว้นจะเป็นภัย คำพูดใดล้วนคล้ายเป็นนายตน พ่อสอนย้ำอย่าจ่อมจมอารมณ์บูด คิดก่อนพูดคิดก่อนทำเลิศล้ำผล ความแค้นเคืองใช่หนทางสร้างสรรค์คน รู้ยับยั้งชั่งกมลจักพ้นพาล หากพ่อแม่พลาดพลั้งลืมสั่งสอน ท่านคงนอนไม่หลับอยู่กับบ้าน เพราะลูกชายเกะกะเทียวระราน รับประทานอะไรกลืนไม่ลง ขอบพระคุณคุณแม่วัยแก่เฒ่า จะถือเอาคำแม่มิลืมหลง ขอบคุณพ่อที่เชื่อกันอย่างมั่นคง วันปลดปลงพ่อยังยิ้ม อิ่มเอิบใจ ขอบคุณภาพจากอินเตอร์เน็ต