plaing_piu
๑ ดึกดื่นดาวหนาวจางมองกลางบ้าน
หอมนานนานเบิกบานชีวิตที่หยั่ง
เก็บทุกอย่างรอบข้างชื่นคืนพลัง
ไกลสุดฝังสายตาจะคว้าชม
๑ คือหัวใจไหวตามความรู้สึก
ผ่านภูพฤกษ์นึกไกลใดหวานขม
สำเร็จหรือล้มเหลวเก็บเกี่ยวปม
ชีวิตห่มคมปัญญาสัจจาธรรม
๑ กว่าเป็นเรือนเช่นนี้ที่สัมผัส
กว่าเป็นมัดกล้ามเนื้อเถือปลุกปล้ำ
กว่าเป็นทุกสิ่งปลูกสร้างทางเคี่ยวกรำ
คืนกระจ่างธรรมกลางใจใต้เดือนดาว
๑ สุดฟ้าทะเลหมอกดึกหยอกเย้า
ไกลเทือกเขาเงาป่าท้าสืบสาว
ผ่อนคลายสายตัวปลอดทุกทอดยาว
อาบลมหนาวดาวเดือนเป็นเพื่อนตาย
๑ เพียงเท่านี้ที่เห็นเป็นแก่นสาร
ประภาคารสานใจมิให้พ่าย
มืดอย่างไรอย่างนั้นอันตราย
มิใช่ควา
2382
3
0
หน้าส่วนตัว
