ริ้วลมเอื่อยเหนื่อยล้าคราวันพลบ คล้ายอยากหลบซบกายให้หายโหย เหลือแต่ผิวริ้วร่ายคล้ายมือโปรย สายเหงาโชยโลมเล้าเคล้าค่ำคืน จันทร์สีผ่องส่องหล้าคราฟ้าหลับ ดาวระยับรับแก้มอิ่มยิ้มระรื่น ทอสายสวยช่วยแต้มทาฟ้ากลางคืน ตาพี่ชื้นแล้วเจ้านางที่ห่างไกล ออกมายิ้มรับกับฟ้าเมื่อลาเจ้า ริ้วแพรเหงาเริ่มสาดพรมห่มคนใกล้ สัญญาเราเจ้าให้ไว้ช่างแสนไกล น้ำตาไหลซบแก้มแล้วเจ้านาง รุ้งสีหม่นอ้อมล้อมจันทร์เมื่อหันชม ฝ้าที่ห่มดวงตาเริ่มลาร้าง . แต่งไม่ไหวแล้วเจ้านาง ตีสามแล้วนอนยายเพิ้ง
ตาทึบ 17 มี.ค. 2550 09:50 น. - ID 99927 
990
2
0
17 มีนาคม 2550 17:47 น. - comment id 672149
อารมณ์ค้างนะเนี่ยะ
18 มีนาคม 2550 01:02 น. - comment id 672285
** คิดถึงนะ..ที่รัก ใจแทบหักรักขื่นขม เจ้านาง...ร้างระทม ให้ตรอมตรมอยู่เดียวดาย....ฯ ..มาคิดถึงเช่นกันค่ะ...สื่อความหมายแห่งความคิดถึงได้ซาบซึ้งมาก...ชื่นชมค่ะ..
18 มีนาคม 2550 06:05 น. - comment id 672311
เยี่ยมมากๆๆ อยากอ่านต่ออีครับ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
