ทะเลห่มลมครวญหวนโหยไห้ ตะวันใจไม่สาดแสงสีแดงร้อน ตะวันดับลับลาฟ้ารอนรอน ใจก็กร่อนอ่อนแรงแข่งตะวัน จันทร์เจ้าฉายอายนวลยวนแสงสี ดาวริบหรี่หลบแสงแฝงเมฆกั้น ลมพร่างพรูพัดน้ำค้างพรางแสงจันทร์ ใจของฉันสั่นร้าวหนาวกว่าลม.
16 มีนาคม 2550 21:20 น. - comment id 671828
เศร้าจัง ทั้งทะเลเห่ ตะวันยังครวญอีก
16 มีนาคม 2550 21:27 น. - comment id 671833
นั่นซีคะไม่รู้ว่าลดาแต่งได้ไง
16 มีนาคม 2550 22:05 น. - comment id 671867
อ่านแล้วหนาวหัวใจค่ะ..
16 มีนาคม 2550 23:03 น. - comment id 671884
อ่านแล้วหนาวจังเลย...
17 มีนาคม 2550 05:13 น. - comment id 671903
ตะวันอ่อน รอนร้าว จนหนาวเยือก นอนกลิ้งเกลือก น้ำตา พาใจโหย เมื่อรักลา แรมร้าง จนร่วงโรย ยามลมโชย จึงหนาวเหน็บ เจ็บถึงทรวง
17 มีนาคม 2550 07:05 น. - comment id 671954
หุหุหุ จะหนาวใจไปใย.....มีเปเป้ทั้งตัวก็อุ่นแล้ว
17 มีนาคม 2550 11:31 น. - comment id 672048
ไพเราะหวานซึ้งเจ็บปวดอ่านแล้วเศร้าเหงาจับใจเลยครับ