....ขอโทษจิงๆ....

...นู๋ปลาน่ารัก...

ถ้าทางนี้ดาวกระพริบเมื่อไหร่
ฉัน...มั่น...ใจ
ว่าเธอก็ฝากความคิดถึงมาให้กันที่นี่
อบอุ่นเหลือเกินนะคนดี
แม้กายไกล...ใจใกล้กันทุกวินาที...
ทุกลมหายใจ
     เธอร้องไห้เพื่อใครหรือป่าว
หรือเธอร้องเพราะเหงา...หมองหม่น
ยามที่เธอไม่มีใคร...หัวใจว้าวน
ขอฉันได้ไหมเป็นเพื่อนปลอบโยน
"หนึ่งคนของเธอ"
     จดหมายทุกๆฉบับ
แม้จะเนิ่นนานนับคนดียังเห็นค่า
ซาบซึ้งเหลือเกินกับความรู้สึกที่มีเสมอมา
ฉ ัน ส ัญ ญ า
จะเขียนจดหมายแทนคำห่วงหา...ห่วงใย
     กว่าที่เราจะพบเจอกัน
จดหมายที่เขียนไปนั้นคงเพิ่มขึ้นใช่ไหม
แน่นอน...ความอาทรย่อมทวีคูณเพิ่มมากมาย
ทุกๆตัวอักษรที่เขียนไป
สื่อความหมายจากใจ...ว่าคงเดิม
     ก้อไม่รู้จะบอกยังไง
ว่าทุกอย่างที่ทำไปนั้นมีค่า
คำว่ารักที่ให้เธอก้อจริงใจพูดออกมา
ความห่วงหาต่างๆนาๆก้อเพื่อเธอ
     สบตากันได้ไหมคนดี
เผื่อบางทีเธอจะได้รู้ถึงความรู้สึกที่มีบ้าง
แววตาของเราจะรวมกันแล้วเกิดพลัง
เธอจะได้รู้ว่าทุกๆอย่างฉันจริงจังกับเธอ
     อยู่คนเดียวที่นี่ก้อเหว่ว้า
จากเธอมาคิดถึงเธอแทบบ้า...เลยรู้ไหม
หยิบรูปเธอขึ้นมาดู...ก้อทำให้ชื่นใจ
จะไปไหนเมื่อไหร่...ยิ่งคิดว่ามีเธออยู่ใกล้ๆทุกที
   ขอโทษจิงๆนะคะทุกคนที่เค้าหายไปนาน....เลยไม่มีเวลามาโพสกลอนให้ทุกๆคนได้อ่านกัน...แต่ยังไงก้อขอโทษจิงๆนะคะ...อย่าลืมแสดงความคิดเห็นเมื่ออ่านจบแล้วนะคะ...ขอคุณค่ะ...ติ้งติ่งติ้งติ่ง ติ่งติงติ้งติ่ง(เสียงประชาสัมพันธ์)...