ปลายนิ้วเกี่ยวก้อยสัมผัส ความรักหลั่งรินหล่นหาย น้ำตาร่วงหล่นพรั่งพราย ใจหายยามคราวจากลา อิงแอบแนบชิดผูกพัน สัมพันธ์เลือนรักห่างหาย อ้อมกอดลับลาเคลื่อนคลาย อุ่นไอเลือนลางพริบตา สบตาแน่นิ่งจริงจัง รินหลั่งน้ำตาเป็นสาย เอื้อนเอ่ยร่ำลาอาลัย จุมพิตสุดท้ายยามลา .... หิมะขาวโปรย หัวใจฉันหยุดรักเธอไม่ได้ เพียงคิดถึงที่ไหร่ใจสั่นไหว ต่อให้กาลเวลาจะเปลี่ยนไป หัวใจฉันไม่เคยหวั่นไหวไปจากเธอ จะเก็บภาพเธอเอาไว้ ในความทรงจำของฉัน จะเก็บเรื่องราวของกัน ที่เคยผูกพันเนิ่นนาน จะเก็บสิ่งดี ๆ ที่เธอมีให้ เก็บไว้ในวันที่หัวใจเหงา จะจดจำทุกวัน...ที่เคยมีเรา ในวันที่ฉันเศร้า...จะคิดถึงเธอ ...สายลมหนาว
สายลมหนาว & หิมะขาว 27 ก.พ. 2550 22:45 น. - ID 99154 
937
1
0
28 กุมภาพันธ์ 2550 00:06 น. - comment id 663693
แวะมาซาบซึ้งในบทกลอนค่ะ..ทำไมเศร้าจัง...
4 มีนาคม 2550 23:47 น. - comment id 665794
แม้หัวใจเต็มไปด้วยความเศร้า มีเพียงเหงาเป็นเพื่อนยามอ่อนล้า เพียงมองดาวทอแสงอยู่เต็มฟ้า จะรู้ว่าจันทร์ทอแสงปลอบโยนเธอ แต่งเพราะมากเลยครับ แวะมาเยี่ยมชมนะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
