ผ่านมาผ่านไปผ่านไปได้ไม่คิดตัง

27 กุมภาพันธ์ 2550 09:00 น. - comment id 662922

ในค่ำคืนที่เหว่ว้า
ฉันนั่งจ้องตากับความเหงา
เพราะรู้ว่าพรุ่งนี้คงมีแต่เรา
กับความทรงจำ...เก่าเก่า...ที่ไม่เคยลืม

เพราะเวลา...ยังหมุน
ยังเวียนเปลี่ยนผันเสมอ
จากพบเป็นพราก...จากแล้วจึงเจอ
แต่ความทรงจำยังอยู่เสมอ...ในใจ

เพื่อนเอ๋ย...
วันเวลาที่ผ่านเลย...จะรู้ไหม
ว่าเวลาพรากเราแค่กาย...ใช่หัวใจ
จงจำไว้คำว่าเพื่อนไม่เปลี่ยนแปลง

ปล.เจ้าของกลอนจอเพื่อนใช่มั๊ย  หรือจริงๆแล้วจะขอใครแต่งงานกันแน่ =="
ปล.2 ล้อเล่น แหะๆ ^^

ช็อกโกแล็ต

26 กุมภาพันธ์ 2550 22:01 น. - comment id 662958

รอใครอยู่เนี่ย..

เจ้าของกลอนมาอ่านคงดีใจเนอะ 

ว่าแต่..รอเป็นเพื่อนไม๊??


- - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - -


อีกไม่นานอาจไกลห่าง..
แต่วานวัน..จาง-จาง..เหล่านี้
ฉันจะกอบเก็บ..ทุกเรื่องราวที่มี
ไว้ในความทรงจำที่แสนดี..เรื่อยไป

เมื่อมองย้อนกลับมา..
เธอจะรู้ว่า..ฉันอยู่ตรงนี้..ไม่ไปไหน
แม้มองไม่เห็น..ไม่ชัดเจน..เท่าใคร
แต่สัมผัสด้วยหัวใจ..เธอจะรู้ว่าใคร..ที่ยังรอ


ว่าจะอีกบท แต่มันต่อไม่ได้แล้ว

แจมแค่นี้แล้วกัน..นะคะ


                     

ตะวันดวงเดิม

27 กุมภาพันธ์ 2550 11:12 น. - comment id 663189

แม้ไม่ได้ พบหน้า เช่นวันก่อน
สัมพันธ์ไม่ ตัดรอน ยังหวงหา
ทุกข์คราใด ขอเพื่อนใจ จงบอกมา
ยามอ่อนล้า ปวดปร่าให้ คิดถึงกัน


ฉันยังอยู่ ตรงนี้ ขอให้รู้
แม้ไม่อาจ มองดู ด้วยฟ้ากั้น
ตัวห่างใช่ กายห่าง ขาดสัมพันธ์
หลับตาฝัน จะเห็นฉัน ที่ข้างใจ

คิดๆไปแล้วผมก็ต้องห่างเหมือนกัน
ใจหายจริงๆ

ทะเลใจ

27 กุมภาพันธ์ 2550 15:11 น. - comment id 663347

พื้นที่เก้าอี้ยังว่าง  ... ให้เอมนั่งรอเป็นเพื่อนไม๊คะ 

กุหลาบขาว

27 กุมภาพันธ์ 2550 15:41 น. - comment id 663370

ขอให้การรอคอยสมหวังนะคะ..

เปเป้ซังแม่มู๋ผู้เดียวดาย

27 กุมภาพันธ์ 2550 22:22 น. - comment id 663651