..๏ หลากร้อยกรองปรากฏและบทเขียน เราพากเพียรฝึกไปพอได้ผล คิดสอดแทรกอุปไมยซ่อนนัยกล ก็มิเคยอับจนกังวลใด แต่ถึงคราวต้องพูดพิสูจน์ถ้อย คำเพียงน้อยแสนเข็ญยากเค้นได้ ประหนึ่งน้ำท่วมปากลำบากใจ ยอมเก็บไว้ชอกช้ำสู้กล้ำกลืน รวดร้าวในอุราเกินกว่าบอก เราจนตรอกจนใจให้ขมขื่น แม้พยายามร่ายความ ณ ยามคืน กลับสะอื้นกระทั่งเช้า..ที่เราเป็น เมื่อปราศคำอธิบายในกำหนด รักทั้งหมดจึงคล้ายเขาไม่เห็น โอ้ !..ตัวเรา ไร้ค่า,ล้า,ลำเค็ญ ขอหลบเร้นพร้อมโทษไม่โอดครวญ ๚ะ๛
อัลมิตรา 8 ก.พ. 2550 19:49 น. - ID 98291 
1239
14
0
8 กุมภาพันธ์ 2550 21:21 น. - comment id 654747
เมื่อเขาไม่เห็นค่าว่าเรารัก ก็ห้ามหักตัดใจอย่าไห้หา เมื่อกาลเปลี่ยนคนก็เปลี่ยนตามเวลา แสดงว่าเขากลิ้งกลอกและหลอกลวง.. . คนแบบนี้อย่าได้เสียเวลาเลยนะจ๊ะ..เป็นกำลังใจให้นะคะ
9 กุมภาพันธ์ 2550 00:56 น. - comment id 654781
ทนกล้ำกลืนฝืนวาจามิกล้าบอก ทนช้ำชอกเก็บใจมิให้เห็น ทนเก็บงำทุกข์ท้นทนลำเค็ญ ทนซ่อนเร้นน้ำตามิกล้ามอง
9 กุมภาพันธ์ 2550 01:21 น. - comment id 654784
ต้องกลืนกล้ำ คำรัก ที่หนักอก ไม่อาจยก ออกไป ให้ใครเห็น จึงเฝ้าแต่ โศกา น้ำตากระเซ็น ไม่ว่างเว้น เจ็บช้ำ ทนกล้ำกลืน...
9 กุมภาพันธ์ 2550 06:38 น. - comment id 654791
สารพัดสมญาหามาตั้ง ต้องหมดหวังทั้งที่เราเฝ้าฉอเลาะ ชอบค่อนว่าหาเป็นคนปากเปราะ มาเจอเคราะห์โสน้าหน้าอย่าว่ากัน เจอเข้าบ้างเป็นไงล่ะ อิอิ
9 กุมภาพันธ์ 2550 07:57 น. - comment id 654813
รักแล้วต้องบอกน่ะ...... แต่ถ้าบอกแล้ว... ยังเหมือนเดิม.... ก็ชัดเจน...เขาไม่รักเรา... ยืนยัน ผู้ชายดีๆมีถมไป
9 กุมภาพันธ์ 2550 08:28 น. - comment id 654824
ต้องมีสักวันค่ะ..ขอให้สมหวังนะคะ..
9 กุมภาพันธ์ 2550 10:39 น. - comment id 654912
ยังดี ที่พอกลืนลงไปไหว... ดีกว่า กระอัก เป็นแน่นัก
9 กุมภาพันธ์ 2550 12:02 น. - comment id 654940
เศร้าอ่ะ พูดอะไรไม่ออก ช่วงนี้ยิ่งกำลังพยายามทำใจไปจากคนที่ไม่ได้รักเราแต่ที่สำคัญคือ เรารักเขานี่สิค่ะ พี่สาว ว้า แย่จัง
9 กุมภาพันธ์ 2550 14:53 น. - comment id 655004
กล้ำกลืนไปไย...หากหัวใจมีกันและกัน...ร้อยล้านคำจำนรรค์...มิสำคัญกว่า....เราเข้าใจ...
9 กุมภาพันธ์ 2550 15:12 น. - comment id 655023
หัวใจของเรามีปริเวทนาการ ทั้งหมดเป็นเพราะเรา .. เราปล่อยให้เวลาผ่านไปโดยที่เราลืมเลือนบางสิ่ง และไม่ได้ใส่ใจเท่าที่ควร หัวใจของบางใครจึงเหมือนถูกกัดกร่อนและสั่งสมความรู้สึกที่เจ็บปวดเพิ่มขึ้น ๆ จนวันหนึ่ง วันที่บางใครนั้นจำต้องเรียกร้อง .. แต่นั่นย่อมหมายถึงว่า .. ถึงจุดสิ้นสุดของความอดทนของบางใครแล้ว แรก ๆ เรางุนงงต่อเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น และด้วยความที่ยังไม่เข้าใจถึงปลีกย่อย เรารู้แต่ว่า บัดนี้..เหมือนเกิดช่องว่างระหว่างเรา เราพยายายามจะเคลียร์ความรู้สึกให้คลี่คลาย ให้ผ่อนเบา ..แต่ก็เป็นไปได้ยาก เนื่องจากบางทีเรามองไม่เห็นตนเองในบางมุมมอง ในบางจุด .. ต้องรีบอย่างเริ่งด่วน .. ทำการทบทวนย้อนไปยังอดีตว่า .. เกิดอะไรขึ้น .. ? บางใครของเรา เริ่มเป็นแบบนี้ .. เมื่อใด .. และเพราะอะไร .. ? เราจะต้องไม่ให้บางสิ่งบางอย่างลุกลามไปจนเกินกว่าแก้ไข ทว่า .. จะทำเช่นไรดี เพื่อให้บางใครคนนั้นรู้ว่า .. เราเองก็สะเทือนใจ ทำไมนะ ทำไมเราจึงไม่ดูแลหัวใจเขาให้ดีกว่านี้ .. ทั้งที่เขาเป็นคนพิเศษสำหรับเรา.. ทำไมเราจึงปล่อยให้เขารู้สึกเอาเองว่า .. เขามีค่าน้อยกว่าคนอื่น ๆ ที่อยู่รอบข้าง ทั้งที่ความจริงมันไม่ใช่เช่นนั้น .. เทียบกันไม่ได้ .. เขามีค่าเหนือกว่าใคร ๆ และยังคงเป็นเช่นนั่นตลอดมา .. แต่เราก็จนคำ จนแต้ม จนใจ .. ไม่รู้จะอธิบายความอย่างไร นึกไม่ถึงว่าเราจะอับจนเพียงนี้ .. ให้เป็นที่เวทนาแก่ตัวเองนัก ด้วยความรู้สึกที่เศร้าสร้อย ..
9 กุมภาพันธ์ 2550 17:37 น. - comment id 655062
ถ้าเขารักเรา เพียงคำเดียวที่พูดไปเขาก้อซึ้ง แต่ถ้าไม่ พูดให้ตาย เค้าก้อไม่อยู่ดี ความรักมันง่ายๆ แต่เข้าใจยากจัง
9 กุมภาพันธ์ 2550 23:30 น. - comment id 655187
ฝืนใจทนแหลกรานมานานแล้ว นั่งกินแห้วอยู่ประจำอีกระกำหนอ ไม่เห็นแปลกเมื่อมันยังซำไม่พอ มามาต่อในหัวใจให้สบาย ***ทำไปตามสบายแระกัน 555...
10 กุมภาพันธ์ 2550 22:44 น. - comment id 655448
ผ่านไปแล้วสองวันแล้วจึงค่อยปลีกตัวมาตอบคอมเมนท์ของเพื่อน ๆ คงต้องวางคำขออภัยเป็นจุดเริ่มต้นเสียก่อน แล้วจึงเริ่มภาระกิจต่อไป หลายต่อหลายคนคงแปลกใจว่า เกิดอะไรขึ้น .. มีอะไรหรือเปล่า แท้จริงแล้ว มีหรือไม่มี .. ก็เป็นสิ่งที่ไม่ยากเย็นนัก หากคิดจะเขียน แต่ในความรู้สึกที่เหมือนไม่มีนั้น.. จะมีอะไรบางอย่างซ่อนอยู่หรือเปล่า ก็เป็นอีกนัยยะ ที่อาจจะมีคนล่วงรู้และไม่ได้ใส่ใจใดเลยที่จะอยากรับรู้ อืมม !! อัลมิตรากำลังหมายถึง .. ความรู้สึกของคน ๆ หนึ่ง ที่ถูกเล่าไว้ในเนื้อกลอนข้างต้น.. คนผู้นั้นมากความสามารถที่จะถ่ายทอดต่อสาธารณะชน แต่กลับสิ้นไร้ไม้ตอกสำหรับการที่จะแก้ไขปัญหาหัวใจเฉพาะตน เศร้านะ .. อัลมิตราคิดว่าคงเศร้าเป็นอย่างมากเลย เหมือนบทภาพยนตร์บางเรื่อง ที่ถ่ายทอดเรื่องราวอันรันทดว่า ผู้ที่เป็นสามีเป็นถึงนายแพทย์ที่เชี่ยวชาญ แต่ก็มิอาจยื้อชีวิตของคนรักที่ป่วยได้ เมื่อถึงคราวต้องสูญเสีย ก็ใช่ว่าจะสูญเสียแต่คนรักเท่านั้น ทว่ายังสูญเสียความเป็นตัวเองไปด้วย หรือจะเป็นอีกหลาย ๆ เรื่องที่มีแนวคล้าย ๆ กัน ในทำนองนี้ .. เคยคิดเปรียบเทียบตนเองกับสิ่งที่ได้รับชมมาเหมือนกัน ทว่า..ตอนนั้น อาจรู้สึกลึกซึ้งยังไม่เพียงพอ .. ต่างจากตอนนี้ .. ที่จะต้องรับบทบาทนั้นเสียเอง ฤๅรักฉันจะเป็นเพียงความฝัน .. ไม่มีวันนั้น วันที่ใจเต็มดวง ................................................................................................... คุณครูพิม .. เรามิอาจบอกนัยได้ทั้งหมด ด้วยสลดเกินให้บางใครเห็น รักอาจสิ้นสุดลงตรงประเด็น ก็ยอมเป็นทุกอย่างเมื่อหมางเมิน คุณเฌอมาลย์ .. ระบุโทษอย่างไรก็ไม่ขัด จะชี้ชัดอย่างไรก็ไม่ขวาง เมื่อสองคนสองใจไกลเส้นทาง จนช่องว่างเข้าแทนคิดแค่นใด คุณปราณรวี .. รู้ทั้งรู้ว่าเราต้องเศร้าหนัก เพราะเก็บกักบางถ้อยมิร้อยร่าย รู้ทั้งรู้จะเปล่าเปลี่ยวโดดเดี่ยวดาย รักสลายเขาชังรู้ทั้งรู้ คุณฤกษ์ .. ยินดีรับคำเยาะจำเพาะเย้ย ด้วยเพราะเคยยอกย้อนกาลก่อนเก่า สุขของท่านที่ขานถ้อย,ถ่อยของเรา ฤๅเทียบเท่าแผลผลึกที่ลึกใน คุณวิภาวดี .. ถูกบังคับเค้นคำให้พร่ำพล่าม แล้วทำตามทุกอย่างอย่างขมขื่น เราจะอยู่อย่างไรให้หยัดยืน หรือแสร้งชื่นอย่างนั้นไปวันวัน คุณกุหลาบขาว ..ได้แต่หวังไว้เช่นกันค่ะ คุณจ.จันทร์สุวรรณ .. กลืนลงไป เพื่อให้มันลึกลงไปค่ะ คุณไอติมรสต้มยำ .. หากเป็นเช่นนั้น ก็ไม่ควรเสียใจค่ะ แม้นว่าเราไม่ได้รักเรา เราก็ควรผละออกมาแต่โดยดี อย่างที่ไม่ต้องทรมานใจ แต่ในทางกลับกัน .. หากเขายังมีจิตดีต่อเรา ทว่าเกิดข้อผิดพลาดบางอย่างที่ทำให้เกิดความเข้าใจผิด ตรงนี้ยิ่งแย่กว่าเดิม .. เพราะว่า อัลมิตราเองก็กำลังจนแต้มค่ะ คุณบินเดี่ยวหมื่นลี้ .. คุณโชคดี ที่มีคนเข้าใจ แต่ทุกคนจะโชคดีอย่างนั้นหรือเปล่า อัลมิตราไม่ทราบค่ะ ตัวโชคดีของอัลมิตรา .. ไม่รู้ว่าเถลไถลไปไหนแล้ว คุณชมพูภูคา .. นั่นสิ เพียงคำเดียวก็น่าจะเข้าใจ แต่พูดแล้วพูดอีก เหมือนยังไม่เข้ารูหู .. ไม่เข้าใจสักที เฮ้อ !! คงเพราะอัลมิตราโง่กว่าลาค่ะ คุณใยไหม .. เท่าที่หายใจได้อยู่ ก็คิดว่าสบายตามอัตภาพนะ
12 กุมภาพันธ์ 2550 22:14 น. - comment id 656212
:) สวัสดีค่ะ คุณทักทาย .. อัลมิตราสบายดีค่ะ
12 กุมภาพันธ์ 2550 20:16 น. - comment id 656250
สบายไหมหนอ คิด คิคถึง เสมอ...
12 กุมภาพันธ์ 2550 20:19 น. - comment id 656252
เฮ้....ของ...อ๊ะนั่นนะแน่....สบาย.ทักนะจ๊ะ
13 กุมภาพันธ์ 2550 13:43 น. - comment id 656516
อ่านกลอน และข้อความที่ตอบตลอดจนที่ได้เข้าไปแจมในกลอนเหตุผลของพี่ดอกแก้วคิดเอง(อีกแล้ว) ว่าอัลมิตรราคงมีทุกข์ ก๊วนไหนเข้าใจผิดไปในทางร้าย ๆ แน่เลย ขอส่งกำลังใจมาช่วยให้เข้มแข็งฟันฝ่ามาสุมของทุกข์ครั้งนี้ให้ผ่านพ้นด้วยดีนะครับ
13 กุมภาพันธ์ 2550 21:24 น. - comment id 656652
ได้อ่านหัวใจของเรามีปริเวทนาการของคุณอัลมิตรา หลังจากที่ได้พบกับความรู้สึกอะไรบางอย่างที่เกิดขึ้นกับตัวเองในวันนี้ ทำได้แต่เพียงส่งข้อความออกไปบอกว่าขอโทษถ้าทำอะไรผิดไป รู้สึกผิดแล้ว ยกโทษให้ด้วย โดยไม่รู้เลยกว่าข้างหน้าจะเป็นอย่างไร ได้แต่จะเก็บความรู้สึกผิดของวันนี้ไว้ไปจนกว่ากัลยาณมิตรของฉันจะยกโทษให้
14 กุมภาพันธ์ 2550 08:17 น. - comment id 656724
คุณพฤหัส .. กลอนชุดนี้เศร้าเนอะ และอัลมิตรารู้สึกเช่นนั้นจริง ๆ .. กล้ำกลืน .. เป็นความรู้สึกที่ยังเป็นอยู่ กระทั่งวันนี้ .. มองยังไง มองแล้วมองอีก .. โลกก็ไม่เห็นเป็นสีชมพูอย่างที่ใคร ๆ เห็นเลย คุณลักษมณ์ .. ขอโทษ เรื่องอะไรเหรอ ช่วงนี้อัลมิตราสมองตื้อ ๆ นึกไม่ออกว่าคุณลักษมณ์ทำอะไรที่ต้องรอการยกโทษจากอัลมิตรา เป็นงง นะ .. เนี่ย เอางี้ ยกโทษให้ก่อนละกัน (ทั้งที่ยังไม่รู้ว่ามีโทษอะไร ?)
14 กุมภาพันธ์ 2550 12:18 น. - comment id 656949
คราวนี้แหละต้องขอโทษคุณอัลมิตราแล้วจริงๆที่ทำให้งง .. ขอโทษอันแรกไม่ได้ขอโทษคุณอัลมิตราครับ แต่ขอโทษกัลยาณมิตรอีกคน ที่คุณอิมก็บอกเองว่าดีแล้วเป็นกัลยาณมิตรกัน ผมเองก็เขียนและส่งข้อความถึงเค้าอยู่เสมอ ผู้เป็นกัลยาณมิตรของฉัน
14 กุมภาพันธ์ 2550 12:49 น. - comment id 656993
แบบนี้ต้องปรับให้ร้องเพลงแสงจันทร์ของมาลีฮวนน่า
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
