หนาวลมเหนือพัดบอกระลอกสุดท้าย จนร่างกายเจ็บร้าวต้องหนาวสั่น เหมือนกระซิบเล่าเรื่องราวคราวเหมันต์ เคยผ่านผันล่วงผ่านกาลเวลา หนาวลมเหนือเมื่อลมหนาวผ่านคราวนี้ หนาวเหมือนมีใครทวงความห่วงหา เพราะคิดถึงความหลังครั้งผ่านมา มันเหว่ว้าหมองหม่นทุรนทุราย เหมือนหัวใจเปื่อยยุ่ยเป็นผุยผง ความทะนงเย่อหยิ่งยิ่งหดหาย เพราะว่าความศรัทธามากลับกลาย สิ่งสุดท้ายจดจำคือกล้ำกลืน สิ้นลมเหนือตรอมตรมยามลมหวน ต้องเพ้อครวญทุกข์ทนจนสุดฝืน สุดทางรักความหวังก็พังครืน ไห้สะอื้นเดียวดายกลางสายลม