...ฉันเคยวอนอ้อนเธอจนเพ้อพร่ำ ฉันเคยร่ำเรียกร้องน้องหนักหนา แต่ตัวเธอก็ไปจนไกลตา ไม่ระอาว่าฉันนั้นช้ำใจ ...เธอก็รู้ว่าฉันนั้นเศร้าโศก วิปโยคดวงแดสักแค่ไหน สุดเจ็บช้ำกล้ำกลืนสักเพียงใด เหมือนมอดไหม้สู่นรกตกทั้งเป็น ...จากวันนั้นถึงวันนี้ที่ฉันเจ็บ ฉันค่อยเก็บความช้ำสุดลำเค็ญ จนความช้ำกล้ำกลายคลายจนเย็น ใจกระเซ็นก็หายกลายเป็นดี ...แต่ไฉนใยกลับมาหาฉันอีก เธอเคยปลีกไกลตาหันหน้าหนี เธอรู้ไหมใจฉันในวันนี้ ไม่ได้มีเยื่อใยเหลือให้เธอ ...จงกลับไปไกลตาลาให้พ้น เพราะผู้คนแถวนี้ไม่มีเสนอ และไม่มีหัวใจให้บำเรอ ไม่มีใครอยากเจอเธอหลอกลวง
31 มกราคม 2550 03:50 น. - comment id 650945
อย่างนี้ต้องร้องเพลง....ไปให้ไกล...ไปให้พ้น..ค่ะ..... ผ่านมาทักทาย
31 มกราคม 2550 11:18 น. - comment id 651023
นึกถึงเพลงของพี่เหน่ง วายน็อต .. .. ไป ไป ไปลงนรกซะเถอะที่รัก ฉันจะลงโทษเธอ .. ปากไล่ไปงั้น แต่ใจจริงก็ดีใจที่เธอกลับมาช่ายม้า ..
1 กุมภาพันธ์ 2550 18:06 น. - comment id 651530
เข้ามาสะกิด กีกี้ นั่นเพลงของ พี่โป่ง หิน เหล็ก ไฟ ไม่ใช่เหรอ