ดั่งฟ้ากว้าง ร้างดาว พราวประดับ...

ต้นไม้ของอ่วง

ดั่งฟ้ากว้าง ร้างดาว พราวประดับ
ไร้ระยับ อับแสง แห่งสวรรค์
สิ้นแล้วแสง สว่างจ้า เจ้าตะวัน
ฟากฟ้านั้น มืดมิด นิรันดร
ดั่งต้นไม้ ไร้กิ่งก้าน สิ้นสาขา
ให้เวทนา หมู่นกกา บินจากจร
เห็นไม้อื่น ยืนต้นให้ ใบกิ่งซ้อน
ให้อาทร เจ้าต้นไม้ ไร้กิ่งใบ
ดั่งตัวข้า จากมาไกล ไกลจากรัก
คิดถึงนัก คนรักข้า น้ำตาไหล
อยากกอดเจ้า เคล้าเคลียให้ หายเศร้าใจ
อีกห่วงใย อาลัยเจ้า ปวดร้าวเหลือเกิน...				
comments powered by Disqus
  • เมามาย(คนนิยาย)

    30 มกราคม 2550 20:50 น. - comment id 650869

    ภาษาค่อนข้างสวยนะครับ
    อ่านแล้วได้อารมณ์ดี
    เพราะดีครับ

thaipoem ที่สุดกลอนดีๆ

thaipoem บ้านกลอนไทยที่ที่สร้างแรงบันดาลใจของทุกๆคน เป็นเพื่อนเมื่อยามเหงา คอยปลอบใจเมื่อยามร้องไห้ ที่ที่อยากให้ทุกๆคนรู้ว่าสิ่งดีๆเกิดขึ้นได้ทุกวัน