ฉันยืนอยู่ ณ มุมหนึ่งแห่งความรัก แม้เป็นเพียงซากแตกหักของความฝัน ฉันสุขใจใต้แสงอ่อนของเงาจันทร์ แม้เป็นเพียงคืนเงียบงันแห่งน้ำตา ฉันอบอุ่นกับข้อความในไดอารี่ แม้เป็นเพียงข้อความที่ เคยมีค่า ฉันหวงแหนจดหมายทุกรอยปากกา แม้รู้ว่าเวลาไม่อาจคืน ฉันอ่อนไหวในทำนองแห่งดนตรี แม้วันนี้ต้องมีเสียงสะอื้น ฉันยิ้มให้กับความฝันในทุกคืน แม้รู้ว่าพรุ่งนี้ก็ต้องตื่น ทั้งน้ำตา
31 มกราคม 2545 16:30 น. - comment id 33009
คนเราบางที ก็ทำอะไรที่ ดันทุรังแบบนี้แหล่ะนะ เพราะคำว่า " รัก " คำเดียว
31 มกราคม 2545 16:54 น. - comment id 33010
กลอนเพราะนะค่ะ แล้วก็เศร้าด้วย มีหลายอย่างเหมือนเหมือนกันนะ ทำไมต้องยินดีที่ยังรัก ทำไมไม่หักห้ามใจ..อาจแค่หลง ทำไมไม่ตัดทิ้งไปแล้วก็ปลง เพราะเค้าคงไม่กลับคืนมา ก็ปลงไม่ได้เหมือนกัน แค่คิดนะค่ะ
31 มกราคม 2545 23:37 น. - comment id 33090
เห็นด้วยค่ะพี่นัน อิอิ กลอนเพราะมากค่ะ cool harted โดนดี