ขอครวญคำข้ามฟ้ามาให้น้อง หวังประคองแต่ต้องไม่สมหวัง ใจปั่นป่วนหวนหาละล้าละลัง น้ำตารินไหลหลังประดังมา เสียงในใจไห้หวนครวญหมองหม่น น้ำคำพร่ำเพ้อบ่นละเมอหา พี่ว้าเหว่อยู่เดียวเปลี่ยวเอกา ทรมานวิญญาเหลือทานทน อธิษฐานในชาติใหม่ขอให้พบ ความทรงจำอย่าเลือนลบอย่าสับสน แม้มิมีร่างกายได้เป็นคน จะอดทนเพื่อเจ้าเฝ้ารอมา "เป็นกะลาให้ถือแม้เธอคือขอทาน เป็นบัลลังก์ตระการแม้เธอคือนางพญา เป็นโลงทองรองรับแม้ดับชีวา เป็นวิมานผ่านฟ้าแด่เทพธิดานงคราญ รักเราเป็นเช่นเหมือนดาวเดือนเด่นตา แสงเรืองรองส่องฟ้าอาภาเบิกบาน แม้ชีพสูญร้างไปแต่รักไม่แหลกราน ให้สองวิญญาณสิงสราญอยู่วิมานดาวเดือน"
21 มกราคม 2550 18:53 น. - comment id 648137
ยินเสียงครวญ..ข้ามฟ้า..ส่งมาถึง ให้ลึกซึ้ง..ตรึงจิต..พิสมัย ละล้าละลัง..ป่วนปั่น..ทำฉันใด ได้แต่เพียง..ส่งใจ..มาดูแล เห็นเธอร้อง..ร่ำไห้..ใจยิ่งเจ็บ ดั่งถูกหนาม..ปักเหน็บ..อักเสบแผล เห็นเธอเปลี่ยว..เหงาใจ..ไร้คนแล ยิ่งท้อแท้..หวั่นไหว..ไปพร้อมเธอ...
22 มกราคม 2550 20:07 น. - comment id 648532
อาจารย์ขา... ข้าน้อยแต่งกลอนชมหญิงไว้ 2 บท แต่ตั้งชื่อกลอนไม่ถูก ว่าง ๆ จะพิมพ์ส่งไปทางเมลนะคะ ให้ท่านช่วยดูใหนหน่อย ขอบคุณเจ้าค่ะ คิดถึงม.ต้น กับม.นะ จังเลย