สุพรรษา คุณครูเก่งใจดีของเด็กๆ

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.           ฉันไม่ต้องการอะไรจากเธอ......เธอคงเข้าใจ.....
นอกเสียจากว่าความเป็นเพื่อน........อย่างเพื่อนเก่า
ก็เธอคือความทรงจำงดงาม...........ของฉันครั้งหนึ่ง
ทุกอย่างยังติดตรึงฝังใจ.............เหตุการณ์เดิมๆ
         ความรักของฉัน.............สถาปนาเพียงข้างเดียว
 ........อุบัติขึ้น..............จาก ผู้ชาย  โซๆ........
เธอไม่สนใจ ปฏิเสธ...แม้รุนแรงและหักหาญสักเพียงใด
เธอมองข้ามผ่าน    ทะลุฉันไป......ไม่มีความหมาย
          รักบริสุทธิ์และจริงใจ....จากผู้ชายโง่ๆ  ไม่มีอะไรดี
ฉันรู้เธอคือผู้หญิง   เก่ง ........ที่มีความทะเยอทะยาน
เธอเป็นคุณครูสอนเด็กๆ ฉันเข้าใจไม่เป็นไร ฉันคงไม่ต่างจากเด็กๆ
มันผ่านมานานแล้ว เธอคงสอนฉัน ฉันและเธออย่าไปคิดถึงมันเลย
         คึดถึงความหลัง..........ระลึกถึง    คืนวัน เก่าๆ
ความเป็นเพื่อนของเรา.......เธอยังรักษาอยู่ใช่ไหม?
รั้วความทรงจำของเพื่อนเก่า......รายล้อมด้วยความคิดถึง
ฉันยังคงคำนึง................ตกเป็นตะกอน   ยังตราตรึง ความหลัง
           เราต่างเดินทางไปข้างหน้า........เหนื่อย........
บางครั้งย้อนมองมุมกลับ..........วันเวลา........
ระลึกถึง...............ความทรงจำที่ผ่าน.......
ความเป็นเพื่อนของเรา...ยังคงอยู่...ตราบนานเท่านาน..
                   
                                               2 มกราคม 2550
.