เด็กหญิงสายทิพย์

ศิลป์กีรติ ว่าโร๊ะ

.            สายทิพย์  เธอเป็นสายที่หลั่งชะโลมจากสวรรค์
 ดั่งหยาดน้ำ...ใสบริสุทธิ์      ทิพย์ ของฟากฟ้า
        เด็กผู้หญิงไร้เดียงสา  ........น่ารัก.........
เรารู้จักกัน     ในรั้วโรงเรียนประถมฯ
             กลางอาณาเขต บริเวณความทรงจำวัยเยาว์
 เก็บเรื่องราว  ปลื้มในตัวเธอ เก็บไว้ในสมุดบันทึก
 ในความรู้สึก  เหมือนเพิ่งผ่านไปเมื่อวาน
ตรงเส้นขีดแบ่ง และแรงม้า ของวันเวลา
             ในความกลวงเปล่า ว่าง ขาดหาย สาบสูญ
 ไม่สามารถสรรหา  สิ่งใดมาถม  ให้เติมเต็ม
เป็นรอยเว้าแหว่ง  วิ่นขาด  ไม่สมบูรณ์
ครั้นโลกจะหมุน  เราจะสะกัดหยุดกับที่ ได้ฤา
            ความทรงจำของฉัน อาจไม่ถึงกับ เพื่อนสนิท
 ความหลังของฉัน  อาจไม่ถึงกับ แฟนฉัน
 การแอบปลื้มใครสักคน  ความรู้สึกของดอกไม้
เด็กผู้ชายคนหนึ่งแอบปลื้มเด็กผู้หญิงคนนึง อยู่ในใจ
            ช่วงเวลา  เลยผ่าน หมดสิทธิ์ที่จะยื้อ
 ความเนิ่นนานของเวลา  เราต่างมีเส้นทางของตัวเอง
เส้นทางสายสัมพันธิ์เรายังอยู่ แม้ในฐานะเพื่อนเก่า
คำว่าเพื่อนและมิตรภาพ   เรื่องราวเก่าๆ ยังฝังอยู่ในใจ
..................เธอไม่ได้ไปไหนเลย........................
                                             16 มกราคม 2550
.