วันวานที่ผ่าน.จำได้ไหม รอยยิ้มจริงใจ.แบบนั้น ความรู้สึกดีดี.ที่เคยมีให้กัน สบตา..แบบนั้น.เช่นเคย วันนี้เหมือนคน..แปลกหน้า เดินผ่านผ่านตา.ไปเฉยเฉย อยากหันไปทักทาย.สวัสดีคนคุ้นเคย แต่เห็นแววตาที่เฉยเมย.เดินผ่าน.เลยไป นั่งหน้าคอมเห็นคนคุ้น.ออนเอ็ม พิมพ์คำว่าเป็นไงบ้าง.สบายดีไหม กดเซ็นด์ไม่ลง.ไม่รู้ว่าเธอจะรู้สึกเช่นไร แล้วเธอก็ออฟไลน์.ปล่อยให้ใครเสียน้ำตา ไม่อยากร้องไห้อีกแล้ว.พอที รู้ตัวดีว่าเป็นเพียงคนแปลกหน้า ช่องว่างตรงนี้ก็คงต้องปล่อยไป.ตามวันเวลา อยากนอนหลับโดยไม่มีน้ำตา.จากคนแปลกหน้า ----ที่คุ้นเคย---- คงเป็นเพียงคนแปลกหน้าที่เคยรู้จักกัน เท่านั้นเอง
10 มกราคม 2550 21:48 น. - comment id 645083
จะเป็นกำลังใจให้นะค่ะ คนแปลกหน้ามีตั้งมากมาย แต่คงไม่ร้ายไปกว่า คนหน้าแปลก หรอกนะ ฮิฮิ
11 มกราคม 2550 08:37 น. - comment id 645151
คนแปลกหน้าพามาคุ้นเคย แล้วทำเฉยเมินไปไกลห่าง ความสัมพันธ์นั้นเริ่มเลือนลาง ไม่แตกต่างกับวันไม่รู้จักกัน
11 มกราคม 2550 10:05 น. - comment id 645170
ภายใต้ใบหน้าสงบนิ่ง ... ซ่อนความจริงมากมายรู้ไหม สะกดคำว่า "รัก" และ "ห่วงใย" อยู่ส่วนลึกในใจไม่กล้าเอ่ยคำ ทำเย็นชาเพื่อกลบเกลื่อนแววตา เก็บจาวายังไม่อยากจะเพ้อพร่ำ สักวันหนึ่งเธอคงรู้เหตุผลที่ฉันทำ หาใช่ว่าใจดำแต่ฉันจำเป็น.......
12 มกราคม 2550 10:35 น. - comment id 645518
วันเวลาอาจผ่ายเลย คนคุ้นเคยกลายแปลกหน้า แต่ลึกไปในแววตา ความห่วงหา ยังเช่นเดิม เชื่อว่า ยังไงก็ต้องคุ้นใจกันบ้างนะคะ ดีใจ ที่คนเพื่อนนามปากกาเดิม ๆ มาแต่งกลอนจ๊ะ ยังจำกันได้บ้างไหมนะ
23 มกราคม 2550 10:55 น. - comment id 648720
เพิ่งเข้ามาอ่านอ่า... เธอไม่ได้ร้องให้คนเดียว เธอไม่ได้ปล่าวเปรียวเหว่หว้า มองดูดีๆยังมีอีกคนที่คอยอยู่ข้างๆตลอดมา ที่พร้อมจะอยู่คอมเช็ดน้ำตาเมื่อเทอเสียใจ อยู่ข้างๆเทอตรงนี้ น้องสาวคนนี้จาคอมเปงกำลังใจให้ เมื่อเทอร้องให้ไม่มีกำลังใจ ให้เทอจำไว้ว่ายังมีฉันที่รักเทอ ก้อเป็นแค่คนไม่พิเศษโอ้วพร้าเจ้าแต่งได้ไงว้าห่าๆ