ไม่มีที่ว่างให้ฉัน

ฟ้ายิ้ม

วันใดเธอมีสุข
วันนั้นฉันแอบยิ้มเล็กๆอยู่ตรงนี้
วันใดเธอทุกข์
ฉันห่วงใยเสมอ
วันใดเธอแพ้
ฉันพร้อมจะยืนข้างเธอ
วันใดเธอมีปัญหา
ฉันอยากรีบหาทางแก้ไขช่วย
วันใดเธอเหงา
ฉันอยากอยู่เป็นเพื่อนกันตรงนั้น
วันนั้นเธอยังยิ้มให้ฉัน
วันนั้นเธอยังมีแววตาส่องประกายมาให้ฉัน
วันนั้นเธอยังใช้น้ำเสียงแสนนุ่มนวล
แต่...ทำไม
วันนี้.....เมื่อมีผู้คนมากมายรายล้อมเธอ
อะไรก็ช่างแปรเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว
เธอไม่เคยหันมาที่มุมมืดๆตรงนี้
หน้าที่ทุกอย่างที่เคยทำในวันนั้น
วันนี้มีคนพร้อมเสนอทำได้ดี
เมื่อฉันทำมันกลับกลายเป็น
ความวุ่นวายจุ้นจ้านในชีวิตของเธอ
เมื่อวันที่เธอไม่มีใคร
ฉันได้ยืนอยู่ตรงที่โล่ง ณ ตรงจุดนั้น
แต่เมื่อเวลาเปลี่ยนไปทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลง
เพราะวันนี้ผุ้คนมากมายยื้อแย่งเข้ามายืนบนที่แห่งนี้
มันจึงไม่มีที่ว่างสำหรับฉัน
และฉันก็พร้อมที่จะไป
ไปเพราะไร้ที่ว่างให้ยืนอยู่อีกต่อไป
แต่โปรดจำไว้เสมอ
หากวันใดที่แห่งนั้นร้างผู้คนและบุบสลาย
ฉันพร้อมเสมอ พร้อมที่จะกลับมาดูแลซ่อมแซม
และทำให้ที่ร้างไม่ว่างเปล่า