ยืนอยู่คนเดียวอีกครั้งบนถนนเส้นเก่า ข้างกายไม่มีเงาใครคนนั้น เดินไปอย่างช้าๆท่ามกลางความเงียบงัน ป้ายบอกทาง.ข้างหน้านั้น.คือถนนเศร้าใจ รอบข้างเสียงใบไผ่ไหวสนั่น ความกลัวเข้าครอบงำ.หวั่นไหว สองข้างทางไม่มีคน.ไม่เหลือใคร ไม่รู้จะเดินต่อไปยัง.ในใจ.ร้าวราน อีกครั้ง.และอีกครั้งที่ถนนสายนี้ สุดท้ายก็ต้องเดินกลับมาทุกที.เช่นที่ผ่าน หรือโลกนี้ไม่มีที่ให้ฉัน.อยู่อาศัยจึงให้ฉันทรมาน ส่วนเกินของความรัก.ไม่มีค่าพอให้พบพาน รักแท้.จริงใจ หรือว่าเราคือส่วนเกินของความรัก ที่ไม่มีทางได้รู้จักความสุขที่แท้จริง
26 ธันวาคม 2549 04:11 น. - comment id 639823
โอ้พรหมหนอ ขอชะตา ชี้กำหนด ใจคนคด ลดหลั่น น่าหวั่นไหว แม้นเรารัก เขาไม่รัก ช่างปวดใจ ช่างปะไร เขามิใช่ คู่แท้เรา
26 ธันวาคม 2549 08:21 น. - comment id 639877
บนถนนของคนเศร้าเหงาเป็นเพื่อน คนลบเลือนบิดเบือนรักคือตัวเขา แต่ก้อนเนื้อที่ยังรักคือหัวใจเรา บนทางเศร้าเขาหรือใครไหนจะแล... แต่พรุ่งนี้ยังมีหวังที่ยังรอ เขาไม่ง้อจะรอเล่าอย่าแยแส รักครั้งนั้นผ่านไปแล้วไยต้องแคร์ หยุดพ่ายแพ้มันก็แค่เพียงสายลม
30 ธันวาคม 2549 22:43 น. - comment id 641766
ถึงแม้จะเป็นเพียงส่วนเกิน ก็ไม่เขินที่จะเดินไปข้างหน้า ส่วนเกินเล็ก ๆ ของโชคชะตา รอคนข้างหน้าที่ผ่านมาแวะดูหัวใจ.. ... ซึ้ง ๆ อิอิอิ
1 มกราคม 2550 01:44 น. - comment id 642097