บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะความสงสารเห็นอกเห็นใจเขาคนนั้น บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะเห็นสิ่งที่เขาคนนั้นทำแล้วภูมิใจในตัวเขา บางคนความรักเกิดขึ้นได้โดยที่ไม่ต้องเจอกันมาก่อน (ผมก็เคยครั้งหนึ่ง) บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะเขาคนนั้นได้ผ่านการลองดูใจของคุณแล้ว บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะเชิดชูวงศ์ตระกูลของเขาคนนั้น บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะความใกล้ชิด บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะการได้ทะเลาะกันทุกวัน (ผมก็เคยครั้งหนึ่ง) บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะคิดว่าอีกคนเป็นเนื้อคู่แต่ชาติปางก่อน บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะกระแสคนรอบข้างชี้นำ (ผมก็เคยครั้งหนึ่ง) บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะเชื่อในพรหมลิขิต บางคนความรักเกิดขึ้นได้ก็เพราะทรัพย์สมบัติ ..... ..... ..... แล้วความรักของคุณล่ะ.................เกิดขึ้นได้อย่างไร
24 ธันวาคม 2549 00:18 น. - comment id 639233
ก็เพราะว่ารัก คู่กับความรักน่ะสิ(มั้ง) หุหุ แวะมาทักทายค่ะ
24 ธันวาคม 2549 10:32 น. - comment id 639255
จะเรียกว่ารักมั้ย แอบประทับในความสามารถของเขา
24 ธันวาคม 2549 12:51 น. - comment id 639305
รอให้เกิดก่อนค่ะ เด๊ยวจะมาบอก
24 ธันวาคม 2549 14:25 น. - comment id 639321
ยังตอบไม่ได้ค่ะ..ยังหา..แควน..ไม่ได้เลยอ่ะค่ะ..
24 ธันวาคม 2549 18:41 น. - comment id 639389
ความรักเกิดขึ้นได้เพราะความเข้าใจในรัก แต่ยังหาไม่เจอเลยค่ะ
24 ธันวาคม 2549 21:59 น. - comment id 639437
ความรักที่เกิด...เพราะเป็นเขา...กิริยา..คำพูด..และทุกๆสิ่งที่ประกอบเป็นตัวเขา... แต่เสียดายสิ่งที่ทำให้เลิกลาก็เกิดจากตัวเขา...เพราะเขาไม่เคยรักเราสักนิด
25 ธันวาคม 2549 10:01 น. - comment id 639564
จากคำถามบางใครได้ถามว่า รักจะมาให้หวงอยู่ช่วงไหน คนสองคนเกี่ยวพันธ์กันด้วยใจ นิยามใดจึงกำเนิดเกิดรักกัน บางคนกล่าวนิยามตามดวงจิต รักแรงฤทธิ์รุ่มร้อนยามนอนฝัน คือใกล้ชิดร่วมสุขอยู่ทุกวัน ความผูกพันลึกซึ้งจึงตามมา รักแรกพบประสบพักตร์มักพบบ่อย ทนเหม่อลอยละเมอเฝ้าเพ้อหา คงเกิดได้กับตัวชั่วพริบตา อาจอัปปราลงได้ในทันที รักเพราะได้ดูกันมานานแล้ว ด้วยแน่แน่วมั่นใจมิหน่ายหนี ข้ามเวลาผูกพันนานนับปี รอวันที่คำนึงจึงแต่งงาน รักเพราะชาติตระกลูที่สูงส่ง หวังสืบวงศ์เชื้อไขให้ลูกหลาน ฐานันดรคงมั่นนิรันดร์กาล บนพื้นฐานศักดินากว่ากมล ยิ่งน่าเศร้าเหม่อลอยบนรอยแค้น ที่ฝังแน่นหรือไฉนใจสับสน เพราะความรักใกล้หมดต้องอดทน จะสุขล้นหรือสลดระทดระทม แต่รักฉันนั้นผ่านนานมาแล้ว ไร้วี่แววหวานชื่นคืนสุขสม เหลือหัวใจจำยอมจะตรอมตรม รับขื่นขมกับตัวชั่วชีวา