ไผ่ผิว

กุมภ์

กิ่งไผ่ไหวตามลม          สานผสมลำต้นสี
เอียดออดเสียงดนตรี     ฟังเข้าทีคล้ายเสียงเพลง
กวัดไกวไหวกิ่งก้าน       ริ้วลม
ดาษดื่นเสียงผสม          ไผ่พลิ้ว
เอียดออดดั่งเพลงพรม    ลมแห่ง ดนตรี
เพลงไผ่ไพรระริ้ว            แผ่วพลิ้ว เสียงเพลง
ข่มใจในคืนเหงา             ฟังเสียงเศร้าไผ่บรรเลง
ดื่มด่ำเหงาวังเวง             วิเวกเพลงบรรเลงไพร
ดึกดื่นคืนขุ่นข้อง              หมองใจ
เสียงไผ่บรรเลงไพร          แผ่วเศร้า
คืนเหงาดื่มด่ำใน              ไพรใหญ่ วิเวก
เพลงกล่อมไพรหยอกเย้า   ร่วมเคล้า บรรเลง
เสียงไผ่ในไพรโศก           ยามต้องโสตสะท้อนใจ
ดนตรีในป่าไพร                 คีตไดจะเทียบเคียง
สำเนียงเสียงไผ่เศร้า          ไพรโศก
ขมขื่นยามต้องโสต              หม่นไหม้
ดนตรีป่าในโลก                   เพลงแห่งพงไพร
คุณค่าคีตไพร                      เด่นได้ เทียบเทียม
ราตรีอันเปราะบาง               อาจอ้างว้างลำพังเพียง
ไร้คนคอยข้างเคียง              ร่ำไรเสียงเพียงไผ่ผิว
ราตรีนี้อ่อนล้า                      เปราะบาง
โดดเดี่ยวเปลี่ยวอ้างว้าง        ห่างเจ้า
คืนเศร้าห่างเหย้าร้าง            เคียงคู่ เขนย
เสียงร่ำไรเพลงเศร้า             ไผ่ริ้ว ผิวเพลง
ทอดกายตามแสงเดือน         รักลางเลือนลมหวีดหวิว
ใบไผ่ที่ปลิดปลิว                    ลอยละลิ่วไปบนทาง
ทอดร่างกายอยู่ใต้                 แสงเดือน
หากแต่รักลางเลือน               เลื่อนพ้น
ปลิดปลิวหล่นกลาดเกลื่อน      เพียงไผ่ ใบช้ำ
ละลิ่วล้ำจากต้น                      หล่นพ้น สู่ดิน
เพลงเหงาจากไผ่ผิว               บรรเลงพลิ้วจนรุ่งสาง
รักเอยไม่เคยจาง                   แม้นเปราะบางหัวใจนี้
เพลงเหงายังร่ำร้อง                 ไผ่ผิว
ละลิ่วตามลมปลิว                     ย่ำเช้า
รักเอยไม่เคยพลิ้ว                   แปรเปลี่ยน ตามลม
ยอมข่มหัวใจเศร้า                   อ่อนร้าว เปราะบาง