นั่งเหม่อมองออกไปในฟ้ากว้าง ตากน้ำค้างในคืนที่เดือนหงาย อยู่ท่ามกลางความเงียบเหงาเคล้าเดียวดาย ยังมิวายคิดถึงเธอให้เผลอตัว ค่ำคืนนี้ตัวพี่คงไม่หลับ ต้องมานับดวงดาวในเงาสลัว ราตรีกาลผ่านไปไม่รู้ตัว ฟ้ามืดมัวใจหม่นหมองต้องเหงาใจ
16 ธันวาคม 2549 15:25 น. - comment id 637006
เหงามากขนาดนั้นคงเพราะคิดถึงมากค่ะ เคยเป็น
16 ธันวาคม 2549 16:22 น. - comment id 637030
ฝากให้เดือน แหละดาว สกาวฟ้า จงนำพา ความหวาม ยามอ่อนไหว ลอยมาพบ ฅนดี ที่อยู่ไกล ขอจงได้ รับรัก ที่ฝากมา........
16 ธันวาคม 2549 16:29 น. - comment id 637034
ขอบคุณสำหรับกลอนดีๆที่เขียนมาให้อ่าน อ่านแล้วเราเหงาไปเลย แบบนี้เคยเป็น รู้สึกได้เลย.......ตอนนี้กลางคืนเดือนมืดรู้มั้ยมีดาวตกเยอะเลย... อธิฐานซิแล้วจะโชคดี...
16 ธันวาคม 2549 23:21 น. - comment id 637128
ต้องนั่งเหงาเฝ้าช้ำน้ำตาไหล เมื่อบางใครจากลาลืมว่าฉัน เคยเป็นคนแสนดีที่ผูกพัน แถมทิ้งกันไปไกลไม่กลับคืน เหงา ๆ อยู่เหมือนกันค่ะ
17 ธันวาคม 2549 00:50 น. - comment id 637160
แม้ยามนี้ ความเหงา เข้าเป็นเพื่อน อย่าลืมเลือน ความรัก แต่ก่อนหลัง แม้วันนี้ รู้สึก เหงาใจจัง แต่พลัง แห่งรักแท้ จะส่งถึง ขอให้พลังจงสถิตย์อยู่กับคุณ....
27 กุมภาพันธ์ 2550 18:44 น. - comment id 663550
หากคิดถึงมากๆก็โทรหาซะนะ