หลับตาลงเอื้อมมือให้สูงสุดขอบฟ้า หายใจเบา ๆ ให้ความรู้สึกเคลื่อนไหว เอนกายลงซบดอกหญ้าแกว่งไกว หยาดน้ำใส ๆ พลันหลั่งรินจากตา ไขว่คว้าได้เพียงความเหงาอ้างว้าง ความไกลห่างทำให้คนอ่อนไหว หยดน้ำตาที่รินไหลท่วมหัวใจ เพียงแค่คิดถึงใคร......ในค่ำคืนที่ร้าวราน คิดถึงเธออีกแล้วนะ....ค่ำคืนนี้ แทบทุกนาทีมีแต่ความอ้างว้างหวั่นไหว ลมพัดทุกคราวให้หนาวสะท้านจับหัวใจ เมื่อไรหนาเมื่อไรเธอคนดีจะหวนคืน โอบกอดเดียวดายกลางลมหนาว หัวใจปวดร้าวสั่นไหว นอนจมอยู่กลางหมู่ดาวบนฟ้าไกล นั่งคิดถึงใครบางคนที่ลืมกัน ลืมหรือลืมเธอลืมคนข้างหลัง ที่ยังคงนั่งเฝ้าคอยละห้อยหา ณ ตรงนี้รอเธอคนดีหวนคืนมา อย่าให้คว้าได้เพียงเงาคนห่างไกล
ผู้หญิงใต้เงาจันทร์ 7 ธ.ค. 2549 23:12 น. - ID 95966 
1421
1
0
8 ธันวาคม 2549 05:31 น. - comment id 634337
ไม่ไกลเกินรอหรอก แล้วจะมาปรอบชวัญและเช็ดน้ำตาให กระต่ายน้อย้
8 ธันวาคม 2549 12:26 น. - comment id 634407
ช่างอ้างว้างเดียวดายเสียนี่กระไร
8 ธันวาคม 2549 20:18 น. - comment id 634600
แวะมาทักทายค่ะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
