วิหคน้อย ลอยตัว กลางเวหา ทั่วนภา ดูดี มีสีสัน วิหคน้อย โต้ลม สนุกกัน แต่ละวัน เริงร่า ท้าแดดลม แต่ละวัน ฉันดู มีสุขนัก ใจนึกรัก นกน้อย ดูสุขสม ได้เริงร่า ไปมา ไร้ทุกข์ตรม น่าชื่นชม ยิ่งนัก นึกรักจริง หากวันหนึ่ง ตื่นมา ฉันเป็นนก มีขนปก ทั่งร่าง น่าชมยิ่ง ฉันจะบิน บินไป ให้สุขจริง ลืมทุกสิ่ง ที่เศร้า เค้าน้ำตา แต่ตื่นมา พาพบ กับความจริง น่าเศร้ายิ่ง ไม่เป็น ดั่งปรารถนา ไม่มีปีก ให้บิน ดั่งสกุณา โอ้ชีวา พาทุกข์ ดั่งเช่นเดิม
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร 24 พ.ย. 2549 12:08 น. - ID 95469 
992
3
0
24 พฤศจิกายน 2549 12:43 น. - comment id 630513
แม้นไม่ได้เป็นนกที่ผกผิน ยังไม่สิ้นสิ่งงามไร้ความหมาย ยังมีเพื่อนปลอบใจไม่เดียวดาย ยืนหยัดกายตั้งใจมั่นเพื่อวันดี อย่าเศร้าไปเลยนะคะ
24 พฤศจิกายน 2549 12:47 น. - comment id 630518
แม้ว่าจะเป็นนก บางครั้งไม่อาจบิน บางทีการเป็นหรือไม่เป็น ไม่ได้หมายความว่าเราจะทำอะไรไม่ได้ เราสามารถบินได้ บางครั้งเราบินได้สูงมากกว่านก คุณว่ามั๊ย มาเป็นกำลังใจค่ะ
24 พฤศจิกายน 2549 13:01 น. - comment id 630530
ฉันเป็นนกมิอาจบินกลางเวหา ได้เพียงดูเหล่านกกาสุดโศกศัลย์ อุตส่าห์เกิดเป็นนกแต่กลับดัน โธ่! เวรฉันนกกระจอกเทศอดบินเลยหากฉานบินบินปายด้ายอย่างนก
24 พฤศจิกายน 2549 13:02 น. - comment id 630532
ความรู้สึกโลดแล่นไปไกลกว่านก ถึงวิหคก้อมิอาจบินไปถึง ความรู้สึกอยู่ในบ่วงห้วงคำนึง ความลึกซึ้งเมื่อแปลกฤทัย
24 พฤศจิกายน 2549 14:59 น. - comment id 630569
ขยับปีกฉีกฟ้ามุ่งฝ่าฝัน แสงสุริยันสวยงามในยามเช้า ท่องแดนทุ่งนภาดาราพราว ติดปีกก้าวสู่ฝันบนชั้นฟ้า ไม่รู้ทิศรู้ทางโลกกว้างใหญ่ บินเข้าไปฝ่าลมหนาวเศร้านักหนา พายุแรงปีกช้ำแทบโรยรา ฝ่าหมอกหนาหัวใจใกล้อ่อนแรง ช่างโดดเดี่ยวบินไปอย่างไร้คู่ จากเช้าตรู่จนตะวันใกล้ยอแสง เกาะตะคบกิ่งไม้อย่างอ่อนแรง น้ำตาแห่งความเสียใจไหลออกมา โพ้นทะเลกว้างใหญ่ไกลจริงหนอ เจ้านกน้อยไม่รั้งรอมุ่งฟันฝ่า มองไม่เห็นฝั่งฝันไม่นำพา บินถลามุ่งไปในฉับพลัน มองหาฝั่งฟากฝันปลายสายรุ้ง ค่อยค่อยพยุงปีกไปใจหมายมั่น กลับหมดแรงตกลงไปในทันควัน ทิ้งฟากฝันจบสิ้นไปในทะเล...
24 พฤศจิกายน 2549 17:53 น. - comment id 630635
ดันมาเป็น นกเขาน้อย ในกางเกง ไม่ชอบขัน แต่ฉันชอบ นอนร้องเพลง ไม่ชอบบิน แต่ชินกับ การนอนเกร็ง ก็ฉันเป็นเพียง นกเขาน้อย เท่านั้นเอง เอ้าสู้โว้ย....
24 พฤศจิกายน 2549 23:52 น. - comment id 630747
วันฟ้าสวย แดดใส ขอบปลายฟ้า กลางนภา ระยับ ราวกับฝัน นกน้อยน้อย บินไปมา ท้าตะวัน เพ้อรำพัน อยากเป็นนก วิหคไพร
แสนสุขสมนั่งชมวิหค อยากเป็นนกเหลือเกิน
25 พฤศจิกายน 2549 14:33 น. - comment id 630897
ติดปีกไว้ ที่ใจด วงน้อยน้อย เมื่อโบยบิน อย่า่เลื่อนลอย ด้วยฮึกเหิม หากปีก ล้า ระมัดมั่น ขยันเติม แรงใจเสริม เพิ่มแรงใจ ใส่ปีกบิน สุขหรือทุกข์ นั่นก็เพียง หนึ่งมายา หากใจมั่น ก็จงกล้า อย่าถวิล เมื่อรักที่ จะมีปีก ดั่งนกบิน จงโผผิน เรียนรู้ทุกข์ และสุขนั้นฯ แจมครับ (ผมคนชอบติดปีกให้ใจ)
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
