เมื่อพ่อแม่ ของเรา แก่ตัวลง ได้โปรดจง อย่าทิ้ง ให้ท่านเหงา เมื่อเราโต เติบใหญ่ ให้ดูเอา พ่อแม่เรา ใช่อื่นไกล ให้คิดดู ท่านเลี้ยงเรา ตั้งแต่เล็ก จนเติบใหญ่ ท่านเคยให้ รักมากมาย ไม่อดสู ท่านทั้งรัก ทั้งห่วง เฝ้าเลี้ยงดู ท่านต้องอยู่ รอเรา เฝ้ากลับมา ตอนเด็กเด็ก ใครกัน จูงมือเรา ทั้งคอยเฝ้า ยามป่วย เฝ้ารักษา ยามเราเจ็บ ท่านเจ็บ ปวดอุรา เสียน้ำตา ให้กับเรา มากเท่าใด เคยนึกไหม ใครกัน คอยป้อนข้าว ทุกเรื่องราว เก่าเก่า จำได้ไหม ทุกวันนี้ ตัวเรา ห่างท่านไป มีบ้างไหม คิดจะกลับ คืนสู่รัง
พงษ์ศักดิ์ สิงห์ขจร 17 พ.ย. 2549 16:08 น. - ID 95208 
947
1
0
17 พฤศจิกายน 2549 16:29 น. - comment id 627915
แต่งได้ดีนะค่ะ ใช่ค่ะเราต้องรักพ่อแม่ของเรีให้มากที่สุด มากกว่าใครๆ
17 พฤศจิกายน 2549 16:40 น. - comment id 627919
คิดค่ะ แต่ยังไม่ได้กลับค่ะ
17 พฤศจิกายน 2549 16:44 น. - comment id 627921
มาเป็นกำลังใจอีกแล้วค่ะ
17 พฤศจิกายน 2549 17:15 น. - comment id 627931
พ่อจ๋า...หนูคิดถึงพ่อนะคะ งานใกล้เรีบยร้อยแล้วค่ะ...จะกลับไปกอดพ่อ หอมแก้มพ่อนะคะ
17 พฤศจิกายน 2549 18:18 น. - comment id 627941
งานเสร็จจะรีบกลับ โปรดรอรับท่านทั้งหลาย เก็บเงินได้มากมาย จึงจะกลับอย่างภาคภูมิ.
17 พฤศจิกายน 2549 20:53 น. - comment id 628006
รักแท้ที่ใครหลายคนลืมไว้ปลายนา ริมสลัม .....................
17 พฤศจิกายน 2549 21:13 น. - comment id 628010
เธอยังดี..มีพ่อแม่..คอยแลหา แต่ทว่า..ตัวฉัน..นั้นเหงาหงอย ทั้งพ่อแม่..จากฉันไป..ใจเลื่อนลอย จึงเศร้าสร้อย..หนักหนา..แสนจาบัลย์ ได้แต่มอง..ดารา..บนฟ้ากว้าง อาจเห็นบ้าง..สพแววตา..พาสุขสันต์ พ่อกับแม่..ส่งสายตา..มาทุกวัน ดาวนับพัน..เป็นสื่อกลาง..ระหว่างเรา...
17 พฤศจิกายน 2549 21:45 น. - comment id 628036
คิดถึงท่านค่ะ พ่อและแม่ของเรา
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
