เทียนเล่มน้อยคอยริบหรี่ที่ชายป่า ฉากท้องฟ้าเวิ้งว้างกลางโพรสณฑ์ ไร้เสียงแสงเงียบเหงาเศร้ากมล คิดถึงคนอยู่ไกลใจอาวรณ์ จากพธูเป็นครูอยู่ป่าเขา กลางลำเนาโขดเขินเนินสิงขร ยิ้มกับรูปคนดีที่หัวนอน ชวนสะท้อนอารมณ์จำข่มใจ อยากจะพบอยากจะเห็นเช่นวันก่อน อยากจะอ้อนฟังคำหวานเคยขานไข ก็ติดที่หนทางห่างกันไกล นานแค่ไหนก็จะรอขอสัญญา จนวันนี้รับจดหมายลายมือเก่า ฉันต้องเศร้าเมื่อสดับกับข่าวใหม่ การ์ดวิวาห์เด่นหรูอยู่ภายใน น้ำตาคนปราชัยไหลทันที เทียนเล่มน้อยค่อยค่อยดับกับความหวัง ฉากความหลังพังภิณฑ์สิ้นศักดิ์ศรี ฉันจะอยู่รักษาใจกับใครดี กับคนที่ไร้มารยามาหลอกลวง
11 พฤศจิกายน 2549 13:47 น. - comment id 625517
เป็นเพียงแค่คนไกลดูไร้ค่า เป็นเพียงแค่ครูบาในป่าเขา เป็นเพียงแค่คนพอมีพอทำเนา เป็นเพียงแค่คนเก่าเก่าในสายตา รับจดหมายจากลายมือที่เคยอ่าน พร้อมข่าวสารที่พาลให้เจ็บหนักหนา เพ่งดูชื่อเธออยู่ในการ์ดงานวิวาห์ หยดน้ำตาก็หยดแหมะบนการ์ดเชิญ
11 พฤศจิกายน 2549 14:05 น. - comment id 625525
เศร้าอย่างซึ้งๆ
11 พฤศจิกายน 2549 21:14 น. - comment id 625789
อ่อนล้าใช่ไหมในวันนี้ เธอคนดีของฉัน อ่อนล้าหมดแรงกำลัง เธอยังมีฉันเป็นกำลังใจ เป็นกำลังใจให้นะค่ะ
12 พฤศจิกายน 2549 17:00 น. - comment id 625972
ธรรมชาติจักเยียวยา ปล่อยน้ำตาให้รินไหล สักวันหนึ่งจะผ่านไป แค่แข็งใจเดินออกมา
12 พฤศจิกายน 2549 21:32 น. - comment id 626062
ทุกเรื่องราวกล่าวมาน่าเศร้านัก ใจยังรักพักดีอยู่เสมอ ได้แค่มองดูรูปคล้ายละเมอ อยากจะเจอแต่ไม่ใช่การ์ดวิวาห์ เรื่องมันเศร้าจริงครับ...สู้..สู้โว้ย