เริ่มเห็นแล้วแววรักจากตาเจ้า เริ่มเห็นแล้วแววเศร้าเริ่มจางหาย เริ่มเห็นแล้วแววใจอำไพพราย เริ่มเห็นแล้วแววเหงาคลายมลายลง จึงมอบรักมอบหัวใจให้เธอสิ้น ยิ่งได้กลิ่นของรักจริงฉันยิ่งหลง จึงหวังว่ารักนั้นจะมั่นคง ไม่เคยรู้พิษสงของรักเลย แล้วเริ่มเห็นแววดาววายจากปลายฟ้า แล้วเริ่มเห็นว่าแววตาเริ่มชาเฉย แล้วเริ่มเห็นแววเหงาเศร้ากลับเหมือนเคย แล้วเริ่มเห็นแววใจเผยว่าเยือกเย็น รักจึงจางเหมือนอย่างดาวที่พราวพร่าง รักจึงร้างเหมือนอย่างที่มีให้เห็น รักจึงหมองเหมือนมืดฟ้าเวลาเย็น น้ำกระเซ็นจากตาไหลบ่านอง
10 พฤศจิกายน 2549 09:41 น. - comment id 625078
ฝากติชมค่ะ พิมพ์ผิดพิมพ์พลาดหวังว่าท่านๆ ทั้งหลายคงให้อภัยนะคะ
10 พฤศจิกายน 2549 09:44 น. - comment id 625082
ม่ายเป็นราย...คนไทยอภัยกันด้าย 'บายมากจ้า เรื่องจิ๊บ จิ๊บ ศรรกราพิมพ์ผิดบ่อยไป
10 พฤศจิกายน 2549 11:10 น. - comment id 625103
แวะมาทักทายครับ พิมพ์ผิดต่างกับสะกดผิดนะครับ เรื่องตัวสะกดและวรรณยุกต์เป็นสิ่ง สำคัญมากๆ..พิมพ์ผิดบ้างก็ไม่น่าจะเป็นแต่สะกดผิด..น่าจะรีบแก้ไขครับ... ร่วมด้วยช่วยกัน..ดูแลภาษาไทยของเรากันดีกว่า..แล้วคุยกันใหม่นะครับ
10 พฤศจิกายน 2549 11:30 น. - comment id 625107
มาเยี่ยมขอรับท่าน อ่านกลอนงามครับ แก้วประเสริฐ.
10 พฤศจิกายน 2549 12:58 น. - comment id 625143
ขอบคุณท่านค่ะ
10 พฤศจิกายน 2549 22:48 น. - comment id 625321
เริ่มเห็นแล้วแววรักที่มักให้ เริ่มเห็นแล้วแววห่างไกลการถอยหนี เริ่มเห็นแล้วแววน้ำตาทุกนาที เริ่มเห็นแล้วแววฤดีที่ช้ำตรม ขอให้คุณเห็นแต่แววความสุขนะค่ะ
12 พฤศจิกายน 2549 01:21 น. - comment id 625845
สิ้นรักในแววตาที่เคยสบ สิ้นหวังลบรอยรักจักสานต่อ สิ้นเยื้อใยในคำพูดให้เฝ้ารอ สิ้นแล้วหนอความรักเราจบสิ้นลง ชอบนะ