ลำปอ

5 พฤศจิกายน 2549 15:31 น. - comment id 623640

...โอ้อนาถ วาสน์หนอ ลำปอเอ๋ย...........ไฉนเลย เผยอก ว่าโศกศัลย์
เดือนสิบสอง วันเพ็ญ เย็นแสงจันทร์...ไยจาบัลย์ ทุกข์ถม ตรมอุรา

...ประเพณี โบราณ แต่กาลก่อน.....ปู่ย่าสอน สืบสาน มานานช้า
เย็บกระทง ใบน้อย ร้อยมาลา........กราบขมา แม่ธารา คงคาลัย

...ลอยกระทง ลงล่อง ในท้องน้ำ.....แสงเรืองล้ำ ดุจแสงทอง ส่องไสว
บรรพบุรุษ ช่างคิด ลิขิตไว้.............ให้เราได้ ชื่นชม สมฤดี

...เพ็ญเดือนผ่อง ส่องสว่าง กระจ่างฟ้า...สะท้อนลง พระคงคา เพลานี้
ช่างกระไร ใจข้าฯ ดั่งวารี................ให้รักพี่ สะท้อนอก แสนโศกตรม

...สัญญาไว้ ไม่ลืมคำ ยังจำจด.........ให้รันทด พี่ไม่มา สัญญาล่ม
กระทงน้อย ลอยไป แต่ใจจม...........พี่ไปชม กระทงใหม่ วิไลตา

...โอ้อนาจ อกหนอ ลำปอเอ๋ย..........แม่ทรามเชย เป็นสายบัว แต่งตัวท่า
พ่อมาลัย ของเรา เขาไม่มา.............ต้องอำลา ปล่อยกระทง ลอยส่งไป

...โอ้พระแม่ คงคาปริ่ม ริมตลิ่ง.........เขาทอดทิ้ง ให้ลูกช้ำ ทำไฉน
ทรุดตัวลง ตรงท่า คงคาลัย..............น้ำตาไหล คงเจือจาง ลงทางธาร