เนิ่นนาน.. เหมือนห่างหาย สะท้อนใจ สะเทือนจิต เกินคิดฝัน ยามระลึก ตรึกรอยหวาน แห่งวานวัน สะท้านสะทก อกสั่น แสนหวั่นใจ ไร้ซึ่งเสียง สำเนียง เคยอ้อนออด ไร้รอยกอด อ้อมอุ่น เคยหนุนไหล่ ไร้รอยยิ้ม ยิ้มหวาน เคยซ่านใจ โอ้หายสิ้น บินหาย ไร้วี่แวว ผ่านไปเถอะ..กาลเวลา พัดพา ความขื่นหวาน ให้ผ่านแผ้ว ลืมซะเถอะ ลืมเถอะใจ ลืมได้แล้ว ขวัญแก้ว คงไม่หวน ทวนกลับมา --------------------------------------------------------------- จาก ชุมนุมคนรักเพชรพระอุมา