อกคนเรานั้น ฤ เปรียบกับสิ่งใด ดวงจิตใจอาจแข็งดั่งหินผา ฤ แม้อาจเปรียบได้กับธารา ที่อาจล้าอาจแรงไม่รู้ตน บางครั้งใจเปรียบได้กับกระดาษ อาจฉีกขาดได้หลาย ๆ หน แต่รู้ไหมทุกครั้งนั้นทุกข์ทน บ้างเจ็บจนอยากม้วยมลายไป เจ็บไหมยามใจถูกเขาฉีก แต่ไม่อาจปลีกรักจากเขาได้ ปล่อยให้เขายำใจเราจนเละไป มันคุ้มไหมแม้ได้ไกล้ชิดกัน ทนเพื่อรักทนได้ใครใคร่รู้ ว่ารักชูกายใจให้สุขสันต์ ลืมความเจ็บใจกายไปโดยทัน ทีที่ท่านได้คำหวานมาซ่อมใจ วงจรนี้มันช่างอุบาทย์นัก คำว่า"รัก"มันไม่พ้นไปที่ไหน คนรักเองทุ่มได้ทั้งกายใจ คนรับไซร้บางทีไม่ตอบมา คนเฝ้าดูก็รู้อยู่แก่ใจ ยังไงก็มิอาจตัดเสน่หา ที่ผูกใจเขาอยู่เสมอมา แม้กายล้าแต่ใจยังสู้ต่อไป เจ็บจิตใจจนจับจิตทุกครั้ง แต่ก็ยังไม่เข็ดไม่หวั่นไหว แต่สักวันยามปลดปลงทั้งกายใจ วันนั้นไงวันที่ยอมเลิกรา...
นิลจันทรา 3 พ.ย. 2549 21:00 น. - ID 94723 
1105
1
0
4 พฤศจิกายน 2549 08:40 น. - comment id 623262
เป็นคนดื้อถือดีอยากมีรัก แม้เจ็บหนักเพียงใดใคร่จะฝืน จะตรมตรอมยอมซมล้มทั้งยืน จะสะอื้นกี่ครั้งยังยินดี ก็ดื้อค่ะ....
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
