ที่รัก...ได้ยินบ้างไหม เสียงเพลงของความเหงา..เข้ามากระทบหัวใจ..จนอ่อนล้า นั่งมองหน้าต่าง..น้ำตาข้างใน..ค่อยๆรินไหลล้นมา เฝ้ากอดตัวเอง..ในคืนเหว่ว้า..ในเวลาที่ไร้ใจ ได้แต่มองเบอร์โทรศัพท์ตรงหน้า คงไม่มีใคร..มาคลายความเหนื่อยล้าหวั่นไหว คงมีเพียงเธอเท่านั้น..ที่ฉันอยากร้องไห้..บอกกล่าวเรื่องราวออกไป คงมีเพียงเธอ..ที่หัวใจ..โอบกอดเอาไว้..ในวันที่มีน้ำตา
2 พฤศจิกายน 2549 07:26 น. - comment id 622448
ที่รัก....เธอรู้บ้างไหม? ฉันก็พยายามกดโทรศัพท์หาเธอ แต่มันก็ไม่สำเร็จ ฉันกดไปหลายต่อหลายครั้ง จนน้ำตาเริ่มไหล เธอคงให้เบอร์ฉันผิดไป ฉันได้แต่นั่งจ้องมองโทรศัพท์ที่ตั้งตรงหน้า คงมีเพียงหัวใจ ที่พร่ำเพ้อถึงเธอเช่นกัน
2 พฤศจิกายน 2549 08:48 น. - comment id 622506
ในคืนอันเหว่ว้า..ขอเพียงเธอรู้ว่าบนฟ้าดาวดวงนั้น ยังคอยมองเธออยู่ทุกวานวัน เพียงเธอนั้นมีสุข ดาวก็ยิ้มอย่างสุขใจ
2 พฤศจิกายน 2549 09:16 น. - comment id 622524
สวัสดีค่ะน้องอร พี่กานต์ไม่มองโทรศัพท์อย่างเดียวหรอกค่ะ กดไปเลยหลังจากมองสองวินาที ไม่เช็ดน้ำตาให้สักที มีแต่เพิ่มน้ำตาให้อีกต่างหาก
2 พฤศจิกายน 2549 16:50 น. - comment id 622736
ขอแทรกตัวเองเข้าไปในอ้อมกอดบ้างได้ไหม อ่ะ...อ้าแขนรับหน่อยซีจ๊ะ
22 พฤศจิกายน 2549 23:47 น. - comment id 629865
ที่รัก ฉันได้ยินคำทายทัก..นั้นแล้ว และอยากให้รู้ว่ายังห่วงใย..ยังแน่แน่ว หัวใจไม่เคยคลาดแคล้วการอาทร ที่รัก ฉันอยากจะบอกว่าร้องไห้แล้วหยุดพักเลิกถ่ายถอน พอกันทีกับความเหน็บหนาวเฝ้าร้าวรอน เพราะแต่ตอนทุกบทตอน..ฉันจะเฝ้าอาทรและดูแลให้เธอสุขใจ คิดถึงมาก ๆ เลยค่ะ นานแล้วไม่ได้พบกันเลย แต่ผลงานน้องยังน่าอ่านเหมือนเดิมนะจ๊ะ