ความรู้สึกเดินทางมาหยุดที่ความเหงา สัมผัสรูปเธอเบา ๆ แล้วร้องไห้ ริ้วแดดกระจ่างลมพร่างพราย กลิ่นบรรยากาศยามสายชวนเหว่ว้า ดอกตะแบกร่วงหล่นทีละดอก ปลิวไปถึงไหน..วานบอกคนที่ฉันห่วงหา คิดถึงเหลือเกิน..คิดถึงตลอดเวลา อยากให้เขากลับมา ไว ๆ เพื่อพรุ่งนี้จะได้เป็นเช้าที่แตกต่าง ไม่ต้องถูกความอ้างว้างปลุกให้ตื่นแล้วได้ไหม ฝากกระซิบกับเกลียวคลื่นกระทบฝั่งอยู่ไกล ๆ ฉันไม่กล้านับวันคอยว่านานเท่าไหร่ กลัวเหลือเกินหัวใจไม่กล้าตอบ
เก็จฐวา 1 พ.ย. 2549 19:50 น. - ID 94638 
2822
3
0
1 พฤศจิกายน 2549 20:32 น. - comment id 622354
นั่งรอใครคนนั้นเป็นเพื่อนนะค่ะ รับรองว่าถ้าพี่หนูหวามีน้องเล็กนั่งเป็นเพื่อนจะไม่มีคำว่าเหงาแน่ๆค่ะ
1 พฤศจิกายน 2549 22:13 น. - comment id 622404
มิน่าล่ะ.....วันนี้มีดาวเต็มฟ้าเลย มีสาวน้อยหน้าใส... มานั่งเป็นเพื่อนพี่หนูหวานี่เอง... หายเหงาไปเยอะเลยค่ะ...อิอิ
2 พฤศจิกายน 2549 00:24 น. - comment id 622430
กลอนนเพราะมากกค่ะ ...ตอนนี้ก็เหงาเหมือนกัน คงจาเป็นเหมือนในกลอนแน่เลยย.. สิ่งที่ดีที่สุดที่คงจะทำได้ก็คงจะต้อง รอ..ต่อไป .. ขอเป็นกำลังใจให้นะคะ
2 พฤศจิกายน 2549 07:53 น. - comment id 622463
แค่เหงาเท่านั้นเหรอที่เป็นอยู่ ใช่เหรอที่เฝ้ารอดูการกลับมาของฉัน ในเมื่อทุกคืนและทุกวัน เธอไม่เคยมีฉันในหัวใจ...ไม่เลย .............. แล้วที่ผ่านมานั้นมันคืออะไร แล้วทำไมเธอต้องมา...เมินเฉย ไม่มีรอยยิ้มอบอุ่นเช่นดังเคย ไม่เปิดเผยใจจริง..เหมือนอยากโยนทิ้งรักของเรา .............. ฉันคงไม่ใช่คนที่เธอเฝ้ารอ โปรดอย่าขอให้ฉันอยู่ต่อเพื่อรอเขา โปรดปล่อยคนที่เคยเป็นดังเงา อย่าใช้คำว่าเราเอามาเหนี่ยวรั้งกันไว้เลย
2 พฤศจิกายน 2549 13:00 น. - comment id 622608
"ผมไม่กล้า นับวันว่านานเท่าไหร่ กลัวเหลือเกินว่าใจ ไม่กล้ารอคอย"
2 พฤศจิกายน 2549 15:49 น. - comment id 622688
อย่านับวันรอค่ะ...แกล้งทำลืมๆค่ะ....ยิ่งนับวันรอยิ่งช้าค่ะ..
2 พฤศจิกายน 2549 22:46 น. - comment id 622886
ขอบคุณทุกคนที่แวะมาทักทายกันนะคะ
หน้าส่วนตัว
กลอนอกหัก รักหวานซึ้ง
กลอนอวยพร
กลอนให้กำลังใจ
กลอนให้ข้อคิด
