ถูกความรักตีตรวนหัวใจ ให้นาฬิกาหมุนผ่านไปช้า-ช้า เฝ้ารอใครคนหนึ่งหวนกลับมา เพื่อย่นระยะเวลาการรอคอย แต่เหมือนหัวใจถูกจองจำ ยิ่งนานวันยิ่งทำให้เหงาหงอย ความหวังผ่านไปอย่างเลื่อนลอย ไม่มีแม้เงาของคนที่คอยจนน้อยใจ
27 มกราคม 2545 00:22 น. - comment id 32316
ถ้าคนที่เราคอยเขาไม่กลับมา ลองเปิดใจต้อนรับคนอื่นที่จะเข้ามาในชีวิตบ้างสิจ๊ะ โลกจะได้ไม่เหงาหงอยเกินไป ^-^
27 มกราคม 2545 02:12 น. - comment id 32336
คอย ๆ ๆ ๆ แล้วก็ คอย คอยจนเหงือกแห้งแย้ว.... เลิกคอย แล้วหาเอาใหม่ดีฟ่า......เนอะ
27 มกราคม 2545 03:57 น. - comment id 32357
แหะๆ อ่านแล้วนึกถึงเพลง คอยแต่เธอ.... หลงละเมอเพ้อคอยแต่เธอ... รักเพียงเธอเพ้อคอยเรียกหา... อะนะ... เป็นกำลังใจให้จ้า
27 มกราคม 2545 08:59 น. - comment id 32367
ไม่ต้องน้อยใจไปหรอกนะโคลอน
27 มกราคม 2545 10:01 น. - comment id 32377
ตรวนมันหนักนะจ๊ะอย่าไปตีมันเลย หัวใจเคยอิสระจะหมองไหม้ ปลดโซ่ตรวนทึ่ครอบงำหัวใจไป เปิดใจรับสิ่งใหม่ๆให้เข้ามา
9 กุมภาพันธ์ 2545 10:34 น. - comment id 34454
..อย่างนี้ ต้องฟังเพลง "เลิกคอย" .. ของพี่ป้างได้ป่าวครับ ^__^ .. จะกักขังหัวใจตัวเองไปทำไมล่ะ เพราะคนที่ทรมาน ก็คือตัวเราเอง .. ต้องพยายามปลดปล่อยมันสิครับ ..จะเป็นกำลังใจให้เสมอ ๆ นะ