กี่ครั้งกี่หนที่ต้องทนฝืน กี่ที่ที่ต้องกล้ำกลืนความรุ้สึกนี้ มันเจ็บจนยืนไม่ไหวแต่ต้องแสดงออกไปว่าฉันสบายดี เพราะรู้ถึงจะอ่อนแอก็ไม่มีอะไรดีขึ้นมา กับคำลาที่เธอให้ในวันก่อน หัวใจรักมันสั่นคลอนและอ่อนล้า ไม่อยากให้เธอมีสงสารฉันต้องเก็บน้ำตา กลั้นไว้อย่าให้ไหลมาต่อหน้าเธอ จะยอมรับความเจ็บปวดที่เธอให้ จะแสดงออกไปว่าฉันยังอยู่ได้เสมอ แต่รู้ไหมว่าลับหลังมีคนร้องไห้กับเรื่องเธอ คนที่เธอทิ้งยังพร่ำเพ้อ...เพราะลืมเธอไม่ลง
29 ตุลาคม 2549 08:59 น. - comment id 620731
แต่งเองหรอ เก่งจัง สอนบ้างดิ รู้สึกดีนะเนี่ย
29 ตุลาคม 2549 10:13 น. - comment id 620756
โว้วๆ พี่นกของนู๋ป่านเส้าอีกแร้ว ไม่เอาน่าๆ พุชายคนเดียว สู้เค้านะคะ นู๋ป่านเชียอยู่ ฮิ้วๆ คิดถึ้งคิดถึง จุ๊บๆ
29 ตุลาคม 2549 22:54 น. - comment id 620951
แต่งเองเหรอ..เพราะจัง..เราก็มีหลายกลอนนะที่แต่งทิ้งไว้เพิ่งนำมาโพสท์นี่ล่ะ...ช่วยเข้าชมหน่อยนะ..ติชมได้ตามสบาย..
30 ตุลาคม 2549 16:19 น. - comment id 621202
ซึ้งมากๆๆๆๆๆๆๆๆ เข้าใจคนที่อกหักเลย