อยากเป็นคนที่ไร้ความรู้สึก ไม่ต้องคิดไม่ต้องนึกว่าต้องใช้ชีวิตแบบไหน ยืนตั้งฉากบนพื้โลกโดยใช้เพียงลมหายใจ ให้ความรักเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านไปผ่านมา ฉันจะๆด้ไม่รู้สึก..... ไม่ต้องเจ็บลึกกับความโหยหา ไม่เศร้าไม่เสียใจมีนำตา หรือต้องมาเสียเวลาเพื่อลืมใคร แต่ชีวิตไม่ง่ายขนาดนั้น เมื่อลมหายใจของฉันยังหวั่นไหว ยังสะทกสะท้านต่อความต้องการของหัวใจ ยังคงแกว่งๆกวต่อความรู้สึกมากมายที่ลุกโชน ฉันพ่ายแพ้ความรู้สึกนี้ จึงถึงเวลาที่จะโอนอ่อน หัวใจฉันแพ้ความอาทร ยอมทอดใจลงนอนในรักเธอ.....