วันฝนพรำ มองสายฝนหล่นพรำคำนึงจิต ถึงมิ่งมิตรนงเยาว์สาวบ้านใกล้ ทางชีวิตพลิกผันห่างกันไกล แอบร้องไห้ทุกทีที่ฝนพรำ ฝนมาเยือนเตือนใจให้คิดถึง รักเคยซึ้งต้องจากฝากรอยช้ำ เจ็บปวดร้าวหนาวใจใช่ใครทำ เศร้าระกำเพราะนางห่างกายา น้องยังเป็นคนซื่ออยู่หรือเปล่า ฝากถามข่าวผ่านฝนปนห่วงหา กลัวเจ้าหายห่างลับไม่กลับมา ทิ้งหนุ่มนาคอยเก้อเพ้อเรื่อยไป ยามฝนพรำฟ้าร้องถิ่นน้องอยู่ พี่อยากรู้ใจเจ้าเหงาบ้างไหม ขอเพียงแค่นิดเดียวเสี้ยวแห่งใจ โปรดคิดถึงคนไกลได้ไหมนาง ฯ